Daar zit ze, tante Nellie.
Zevenentachtig jaar en zo kwiek als een vogeltje.
Een onverwachts bezoek was het, voor haar zowel als voor mij.
Haar schoondochter en diens moeder kwamen me vanmorgen voorbij gelopen toen ik op de markt van Oss stond te spelen en tante Nellie
kwam onder andere ter sprake.
Dat bracht me op het idee om aansluitend eens eindelijk de stap te nemen over de drempel van haar huis, waar ze nu dertien jaar woont, waarvan de laatste vier jaren alleen, sinds mijn oom is overleden.
Een kwieke vrouw voor haar leeftijd,zowel lichamelijk als geestelijk.
Het lopen gaat moeilijker tegenwoordig, maar ze wandelt elke dag
Aan haar hoofd mankeert niks. Ze bridget twee keer in de week, doet cryptogrammen en andere puzzels.
Het deed me goed haar zo te ervaren.
Van mij vond ze ook dat ik "niks veranderd was".
Verder was het mij lichamelijk rustig afgegaan vandaag, na een nacht waarin ik zonder ibuprofen redelijk geslapen heb tot ongeveer half vijf en vanaf tien uur.
Daarna was er meer onrust in mijn zij, wat stopte toen ik na opstaan in beweging kwam.
Het blijft een beetje op en neer gaan.
Rosa uit Barcelona die enkele weken geleden bij me op bezoek was is nu weer thuis in die grote Spaanse stad.
Een slaapliedje in de Catalaanse taal kreeg ik aangeboden.
Het begint met de wijze uitspraak dat kastanjebomen kastanjes als vruchten hebben.
Met deze rustgevende wetenschap wens ik allen een vredige nacht toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten