Verontrust door het blogverhaal van gisteren vroeg Andries vanmorgen hoe het met me was en dat hij me op wilde halen als ik dat zou willen.
Het was toen tien uur ongeveer en ik was me innerlijk aan het voorbereiden om de fietstocht terug naar huis te aanvaarden.
Net als vorige week op de heenweg maar weer in twee etappes leek me het beste en dan weer ergens kamperen of toch een keer een hotel nemen?
Ik voelde me redelijk goed, had weinig last van mijn zij en de hele nacht had ik goed geslapen, waarschijnlijk onder invloed van de ibuprofen- pil die ik tegen de pijn ingenomen had.
Maar het voorstel aannemen van Andries leek me toch beter in deze omstandigheden voor mij.
En bovendien leek me de ontmoeting tussen Ageeth en Andries ook wel interessant. Mensen bij elkaar brengen daar houd ik van.
Het deed me goed te merken dat die twee inderdaad elkaar veel te vertellen hadden.
En zo hadden we een gezellige middag met zijn drieën.
Patatjes en kroketten erbij gehaald.
Andries had ook een technisch karweitje voor Ageeth gedaan.
En op het eind dus al die zooi van mij, inclusief fiets, in de auto geladen.
Andries merkte terecht op dat ik er niet zo ziek uitzag dan hij verwachtte.
Gelukkig inderdaad ben ik verre van die verkrampte toestand van zes jaar geleden in Frankrijk ,toen die niersteen eruit gehaald moest worden.
Misschien loopt het allemaal met een sisser af . Veel water drinken blijft het devies en straks misschien weer een pilletje voor het slapengaan? Ik probeer het eerst zonder.
We waren rond zeven uur hier en daarna even bijgepraat met André die toen ik er aankwam net naar buiten kwam om met zijn hond te gaan wandelen.
Nou, dan ga ik er maar weer eens bijtijds in. Morgen misschien naar Oss voor boodschappen in combinatie met markt, mits mijn lijf het toelaat.
WELTERUSTEN straks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten