Het bidprentje van de overledene had deze tekst!
De expeditie Elshout is gelukt.
Elshout is een klein dorpje in de buurt van Heusden. Hier werd de vader van een vriendin vandaag begraven.
Eigenlijk heb ik de goede man maar één keer in mijn leven ontmoet, maar mijn verbondenheid met zijn dochter maakte dat ik er toch heen wilde.
Daar moest ik wel wat voor doen. Om te beginnen heel vroeg opstaan en dan voor dag en dauw op de fiets stappen.
Om zeven uur vertrokken in de hoop dat die drie uurtjes die ik voor de reis berekend had genoeg was voor de 37 kilometer die mijn GPS aangaf.
Het laatste stuk door een kale polder tegen de wind in was moeilijk omdat ik ook telkens mijn smartphone moest raadplegen die mij over kleine weggetjes stuurde.
Daartoe telkens mijn handschoenen weer uit en dat vonden mijn handen niet prettig. Het was rond het vriespunt.
Niet wetende hoe ver het nog was kwam de vraag herhaaldelijk in me op of ik het wel zou halen op tijd.
Maar daar kwam als een verlossing de naam Elshout te voorschijn en even later de kerk. Kijkend op de klok wist ik dat mijn opdracht volbracht was.
Ruim op tijd dus.
Het deed me goed om weer eens een begrafenis mee te maken in een kerk en met een mis.
Én een man die gestorven is in de wetenschap dat zijn ziel verder gaat nu zijn lichaam deze niet meer kan dragen.
Ontroerend was ook voor mij toen we allemaal op de begraafplaats rond zijn graf stonden en de priester via het Onze Vader verbinding maakte met Christus.
Natuurlijk was het ook fijn om dochterlief weer te zien en door mijn aanwezigheid mijn verbondenheid met haar te tonen .
Na de koffietafel ben ik me op gaan maken voor een ander onderdeel van deze dag: Spelen in Waalwijk, dat zes kilometer verderop ligt.
Daar zou ik anders niet helemaal naar toe fietsen, maar nu ik toch in de buurt was leek het me leuk om daar eens te opereren in het kader van de variatie. Een geschikt stadje daarvoor. Niet te groot en niet te klein.
En ja, het werd een succes.
Er was weinig van een naderend Sinterklaasfeest te merken en daarom was het goed dat ik de mensen eraan mocht herinneren dat het bijna zes december was. Daarvoor werd ik ruim beloond.
Een mooie kerk staat er in Waalwijk.
En je hebt er het stadion van voetbalclub RKC.
Ook zag ik een niet alledaagse Albert Heijn.
En dit gebouw trok ook mijn aandacht.
De terugweg bracht me in de buurt van Vlijmen dit kunstwerk.
Hoewel ik aan de koffietafel flink wat broodjes had genuttigd en in Waalwijk in een bakkerij een appelflap was ik tegen vijf uur blij een cafetaria te vinden.
De consumptie moest echter wel buiten genuttigd worden vanwege de avondlockdown.
Maar dat mocht de pret niet drukken.
Thuisgekomen rond acht uur heb ik net nog het restant van de ratatouille op die van donderdag dateerde. Deze heeft al die tijd in de koeling ( buiten) gestaan en was dus goed geconserveerd.
Nu lig ik al een uur lang onder de wol te schrijven.
De kachel hoeft daarom niet aan.
Een goede nachtrust is mijn wens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten