Bezoek van twee hondjes vanmorgen. Familie zwaan zwemt naast me. Lunchtijd werd weer einde etappe.

 Bonsoir, goedenavond. 

In de pauze van de wedstrijd van Engeland tegen Slowakije pak ik de online-pen weer op. Ja, ik was alweer vroeg vandaag op mijn bestemming. Het plekje voor de lunch wou maar niet komen,  maar toen ik dat uiteindelijk wel vond was het zo'n prima plaats dat ik besloot hier ook maar de rest van de dag te blijven. Het heeft ook geen zin om snel ergens te komen. Hoewel ik wel veel reislust heb zit de kans er toch dik in binnenkort teruggefloten te worden omdat het niet goed gaat met de gezondheid van een mij dierbaar persoon. Maar er zijn altijd tussenoplossingen mogelijk eventueel. 

Vanmorgen op het eind van mijn ontbijt kwam er een hondje op me af, spoedig gevolgd door zijn baasje.

Even later kwam een tweede hond, wat schuchterder, ook nog.

Het was een gezellige ontmoeting, en toen het gezelschap weer verder liep zwaaiden we nog even naar elkaar.

Een filmpje plus bovenstaande foto's staan op de status van WhatsApp. 

Er kwam ook nog een wandelende dame langs vanmorgen. Zij vertoonde een schrikreactie toen ze mij zag en mompelde iets over het vuur dat ik gemaakt had. Maar ik reageerde vrolijk, zei dat het allang uit was en nodig was geweest voor het petit déjeuner, het ontbijt.

Uit zo'n vuurtje en op die plaats zie ik nog niet zo gauw een bosbrand ontstaan. 

Ze ontdooide snel en ik vertelde haar ook mijn hele reis( plannen)

Intussen heb ik de wedstrijd tussen Engeland en Slowakije afgekeken,  inclusief verlenging. Mijn spreuk van een paar dagen geleden is letterlijk uitgekomen. De wedstrijd is pas afgelopen na het laatste fluitsignaal. De overwinning van Slowakije ging niet door op het allerlaatste moment van de wedstrijd. 

De eerste twintig kilometer gingen vandaag nog langs het kanaal, waar behalve veel zwanen ook een mooi bootje te zien was.

Pa en ma zwaan voeren dezelfde kant op als ik. Iets verderop waren de kinderen aan het spelen.

Een mooi beschilderd huis kwam later op mijn pad toen mijn route weer van het kanaal af ging en weer op een departementale weg verder ging.

En al vroeg in de middag dus stond mijn fiets tegen een strobaal en besloot ik daar in de buurt de tent op te zetten. 

Uitdrukking van de dag (Frans)

Le ciel est bleu comme l'azzurro en Italië.

(De lucht is zo blauw als het azzurro, de typisch helderblauwe kleur die je in Italië vaak ziet)

En zo helderblauw was ie vandaag en gisteren hier ook echt.

Prettige avond en.......

T o t   M o r g e n. 

À demain. 

Plekje gevonden zonder te zoeken. Bijna hele dag over fietspad langs kanaal Brest-Nantes.

 Bonsoir.

Op de eerste tien kilometer na heb ik vandaag alleen maar op een fietspad gereden, dat wat parallel aan het kanaal van Brest naar Nantes ligt. Het betekende ook een totaal vlakke route. De eerste tien kilometer op de normale weg was grotendeels bergafwaarts. Wel vind ik het een beetje saai om zo te rijden, maar voor een keer was het een welkome afwisseling. Het was in ieder geval ook erg gezellig met al die andere fietsers die je tegenkomt en ik houd ervan om mensen te groeten. En, niet te vergeten, af en toe kom je ook boten tegen, grote en kleine. 

Bonjour,  bonjour. Tuuuuuuuut. Ook hier wordt gegroet. 

Bonjour,  hello. 

Op de status van WhatsApp komen straks opnames van de ontmoetingen. 

Het fietste dus wel lekker door vandaag en in het ritme dat ik had dacht ik nog niet aan een plek voor de nacht toen het kwart voor vier was en er toch iets moois voor mijn voeten lag. De grote boodschap gedaan vroeg ik Antonius wat hij ervan dacht. Ja hier kan het, hoorde ik. En bij deze woorden voegde ik de daad. 

En zo heb ik vandaag een plek gevonden zonder te hebben gezocht......

.......en een mooie steen waar ik nu comfortabel op zit te schrijven.( foto beneden)

Er is vandaag een bepaalde planning voor het avondprogramma. Na al vroeg met deze blog begonnen te zijn denk ik om zes uur ermee klaar te zijn, zodat ik de wedstrijd Italië-Zwitserland kan zien. Daarna tussen 8 en 9 eten koken en eten en dan is er vanavond nog een andere wedstrijd. 

Nu enkele foto's van de route langs het water over het fietspad. 

Mijn fiets kwam goed vooruit hier.

Hier was even de vraag: Zal ik er wel door kunnen met mijn brede gevaarte? Ja dus.

Er stond ook een mooi beschilderd gebouw waar mijn fiets even tegenaan mocht leunen.

Verder kwam ik een camping voorbij waarop  drie metalen tenten stonden.

Naar mijn idee zijn het caravans die achter de fiets kunnen. 

Een prachtig in de bloemen gezette reling van een brug over het water.

Hier moest ik het kanaal even over om langs de andere oever verder te fietsen. 

Het is me opgevallen dat de rechterkant van mijn achterband meer slijt dan de linkerzijde.

Ik kreeg een waarschuwing van een voetganger dat uit mijn fietstas een flapje wapperde. Het is een reflecterende strip die grotendeels losgelaten is. Ik laat hem maar even zo hangen. Een beetje slordigheid hoort bij mij.

Inmiddels kwart voor zes. Begin ook al een beetje honger te krijgen, dus schil ik vast wat aardappelen. Een mooie wedstrijd gewenst voor hen die ook kijken. 

Spreuk van de dag. 

De wedstrijd is pas afgelopen na het laatste fluitsignaal. 

T o t   M o r g e n. 

À demain. 

Vandaag kieskeurig in het vinden van een plek. Treuzelen werd beloond.

 Goedenavond,  bonsoir.

Meestal duurt het niet zo lang eer ik mijn plekje heb gevonden. Hier in dit gebied is overal veel ruimte, maar vandaag was ik tot drie keer toe ontevreden over de mogelijke standplaats. De eerste keer dat ik iets vond was het net drie uur geweest. Het was tegen de rand van een bosje aan, zoals vaker, maar het bosje zelf was compleet ondoordringbaar.  Was al een paar keer heen en weer in de omgeving gelopen, maar de enige mogelijkheid voor de tent was midden in de zon. Een tijdje getwijfeld of ik het toch zou doen, maar de doorslag gaf het feit dat mijn telefoon weinig bereik had. Ik vond mezelf dapper om de moeite te nemen om het aanlooppad weer terug te gaan, de weg weer op, en verder kijken. Snel daarna weer een bosje, maar dat was al even ondoordringbaar. Weer terug naar de weg, weer naar een goed uitziend bosje gefietst,  maar opnieuw: Hoe dichter in de buurt, hoe ongunstiger zag het eruit.

Maar ik was geduldig. Ondanks dat ik honger had vanwege het tussen de middag niet gegeten hebben bewaarde ik de rust om de ontevreden stem in mij tot tevredenheid te krijgen. En toen vond ik dit plekje: Een eldorado. Een open plek in een bos,  helemaal beschut. 

Op de status van WhatsApp komt een filmpje van deze plek.

Een vriendin wie ik de foto stuurde dacht wel dat het typisch een plek is voor veel teken. En er liepen er inderdaad alweer een paar op mij. Maar ik denk dat ze overal te vinden zijn,  waar je ook bent. Ik moet maar hopen dat ik op het eind van de reis de ziekte van Lime niet heb gekregen. Maar ik wil er ook niet te paniekerig over doen.

Uitspraak van de dag. 

Gisteren zaaide ik paniek,

vandaag staat het een meter hoog. 

Vandaag  ben ik ongeveer 45 kilometer opgeschoten. De eerste twintig ervan, vanmorgen, waren best wel pittig. Regelmatig moest ik van de fiets af om te lopen. Dat doe ik nu sneller dan bij andere reizen op deze fiets, omdat Frans het kapotte voorblad had vervangen door een groter. Ik had  oog voor de rijk in de bloemen staande berm en ook was er een veld dat helemaal vol stond met vergeetmenietjes.

Vanmorgen had ik trouwens nogal wat zorg om mijn ogen, die erg traanden en prikkelden af en toe. Afgelopen nacht was dat ook al het geval. Ik was bang dat wat ik vijf jaar geleden had weer terugkwam. Toen heb ik een half jaar lang met ontstoken ogen rondgelopen en rondgefietst tot ik uiteindelijk ermee naar de huisarts ging. Binnen een week waren toen wonder boven wonder de verschijnselen weg door een kuur met oogzalf die hij me gaf. Maar.....vanmiddag deden mijn ogen weer normaal en het is dus waarschijnlijk niet dezelfde soort ontsteking als toen, want toen bleef het jeuken continu doorgaan.

Klokslag twaalf uur mocht ik in een café een kopje koffie nuttigen en er was ook weer een echte papieren krant bij.

Een van de drie titels op de voorpagina vertelt dat je voortaan moet reserveren om de Notre Dame te bezoeken. 

Vanaf deze standplaats is het nog 405 kilometer tot Plaisance, waar ik Tom wil gaan ontmoeten. 

Eenieder wens ik een fijne avond.

B o n n e   S o i r é e .

Bij Paul vertrokken. Volgende adres: 473 kilometer. Op plek met uitzicht, vliegen en teken.

 Goedenavond,  bonsoir.

Na mijn logeerpartijen bij Anneke en bij Paul kampeer ik vanavond weer in het wild. Het is een plek met een mooi uitzicht. 

Maar, waarschijnlijk omdat er een mesthoop in de buurt is, werd ik vanmiddag erg door vliegen lastig gevallen. Een dutje zat er niet in.

En dan zijn, na een week rust,  ook de teken weer van de partij.

Daar liep er weer een over mijn been, op zoek naar een plekje om zich naar binnen te werken. 

Weer een lange broek aangedaan en sokken,  maar dat is misschien juist onhandig. Nu heb ik geen zicht op wat er onder mijn pijpen gebeurt. 

Vanmorgen was ik nog onder de hoede van Paul, die bijzonder gastvrij mij heeft ontvangen. Hij kwam rond kwart voor negen met een uitgebreid ontbijt aangelopen. 

Dat gebruikten wij lekker in het zonnetje voor het huis. Later in de schaduw achter het huis kwam de butler mij koffie brengen. 

En toen werd het tijd om mijn boeltje weer te gaan pakken. Ook hierbij hielp Paul me. En even later was de caravaan weer klaar voor vertrek. 

Bye bye, tot ziens.

Ondertussen had ik contact gemaakt met Tom, onze huizenbouwer van strobalen en leem. Hij is op zijn erf in Frankrijk tot 23 juli. Mooi, dan ga ik bij hem langs. Het was vanaf Paul 473 kilometer fietsen.

473 kilometer tot het volgende adres.

De eerste dertig ervan zal ik ongeveer wel volbracht hebben vandaag. 

Vlak voor dit kampeerplekje is een hele scherpe afdaling begonnen.

Op het einde van dat bosje links ben ik linksaf het pad op gegaan dat tot hier leidt. Nog niet teveel afgedaald om het mooie uitzicht te behouden.

Na een week heb ik vanavond de deksel van mijn pan weer open gedaan om daaronder een halve bloemkool en enkele aardappelen te vinden.

En die werden weer op mijn eigen manier,  op een houtvuurtje tot een maaltijd gemaakt. 

Het is mistig boven de bloemkool. 

Op de status van WhatsApp een filmpje van de omgeving en de klaargestoomd bloemkool. 

 

Nu ga ik gauw weer naar de tent, die op een afstandje van me staat. De zon staat er niet meer op. De meeste naar binnen gevlogen vliegen jaag ik er dan uit en dan heb ik het hopelijk de rest van de avond rustig. 

Uitspraak van de dag. 

Een onderdeel van de biologie is vliegles.

P r e t t i g e   a v o n d 

Bonne soirée.

Vertrokken bij Anneke naar 28 kilometer verderop: Paul. Anneke bakte Iers sodabrood voor onderweg.

 Goedenavond. Bonsoir.

Zit alweer in een hele mooie, rustige, landelijke omgeving. Nu ben ik te gast bij Paul, die eergisteren naar Anneke en mij is gekomen. Hij woont 28 kilometer zuidelijk van Kerdaniel, het dorp van Anneke. 

Welcome in my house. 

Rond half twaalf vanmorgen ben ik op de fiets gestapt en werd ik uitgezwaaid door Anneke. 

Zes uur later werd ik ingehaald door Paul.

Paul bood me aan in zijn huis te slapen en hij dan in zijn camper waar hij in reisde toen ik hem twee jaar geleden in Spanje ontmoette. Maar ik mocht ook de tent opzetten op het terrein achter zijn huis. Dat laatste deed ik.

Paul had zijn buren verteld dat ik zou komen en ze vonden het leuk om mij te ontmoeten. We zijn ernaartoe gelopen,  gewapend met de accordeon waar Franse liedjes uit kwamen. Bruno en Veronique heten ze. Het zijn hele leuke mensen. Het werd een gezellige,  geanimeerde bijeenkomst. Als ik ooit in de buurt kom, en Paul is er niet, dan ben ik bij hen ook welkom. 

Toen we terug waren zorgde Paul voor eten.

Het brood dat op tafel ligt heeft Anneke vanmorgen speciaal voor mij gemaakt. Het heet Irish sodabread( Iers sodabrood). Hoe het tot stand kwam heb ik aandachtig bekeken. Om te rijzen heeft het namelijk geen gist nodig. In plaats daarvan komt er bicarbonaat aan te pas. Na 500 gram meel komt er een theelepel zout bij.

Vervolgens een theelepel bicarbonaat. 

Dan ook nog een even zo grote hoeveelheid suiker.

Na het droge mengsel geroerd te hebben komt er 400 milliliter water bij waar twee eetlepels ciderazijn aan is toegevoegd.

En dan kan het kneden beginnen. Dat stelt ook niet veel voor. Ze begint met schudden en daarna gaat het spul vijf minuten lang door haar handen. Ze zorgt ondertussen dat de oven op een goede  temperatuur is gekomen en na 35 minuten erin gestaan te hebben kan het brood eruit.

De hele procedure is uitgebreid te zien op de status van WhatsApp. 

Nu half tien duik ik de tent in. Morgenochtend half negen hebben we afgesproken dat Paul en ik elkaar weer treffen voor het ontbijt. 

Het was vandaag nogal lastig klimmen af en toe om hier te komen. Dit ontlokte mij de.........

Uitspraak van de dag. 

Je eigen onderuit fietsen en toch boven  komen.

B o n n e  N u i t 

Weltrusten. 

Met Anneke naar zee. Vandaag ik gekookt: ratatouille.

 Goedenavond,  bonsoir.

Anneke wilde naar zee vandaag. Die is niet zo ver van haar huis vandaan. Ze gaat in de zomer vaak drie keer per week en ook in de winter regelmatig.  Of ik mee wilde gaan? Natuurlijk. Interessant om mee te maken hoe het daar is.

We naderen de zee.

Maar ik kende het strandje al, waar Anneke het vaakst naartoe gaat en wat ook het dichtstbijzijnde is. De eerste keer dat ik bij haar op bezoek was, het moet acht jaar geleden zijn, heeft ze me ook al kennis laten maken met het strandje, ingeklemd tussen de heuvels.

Het eerste wat Anneke deed was het water in lopen.

Er waren nog meer strandwandelaars.

En even later had ik zelf tot aan mijn knieën het water betreden. 

Anneke ging later ook  zwemmen. Dat doet ze trouwens de hele winter door als ze er is. Daarna lekker samen op de keien gelegen en ieder een dutje gedaan.  Op de terugweg boodschappen gedaan. Wat mij betreft de ingrediënten bij elkaar gescharreld voor de ratatouille doe ik vanavond gemaakt heb.

Daar liggen de ingrediënten,  uitgespreid op het gras.

Heb weer eens gekookt op een gastoestel. Geen inductie hier, en ook niet op houtvuur dit keer.

Even later mocht ik opscheppen. 

Natuurlijk was het heel lekker en Anneke gaat verschillende porties maken om in te vriezen, zodat ze er nog vaak van kan eten. Ik maak namelijk altijd grote hoeveelheden. 

Op de status van WhatsApp staat nu een filmpje,  gisteren gemaakt van Engelse Paul, die mijn breinaalden ter hand had genomen. 

Morgen gaat de reis verder en dan wil ik bij hem langs. Hij woont 28 kilometer zuidelijk van hier.

Spreuk van de dag (Anneke)

Dieren gaan altijd naar de hemel, want de hel hebben de meesten al op aarde gehad.

Een fijne avond gewenst.

B o n n e   s o i r é e .