vrijdag 7 juni 2024

Tent is blijven staan bij de gedenksteen. Twee keer bezoek gehad. Nog beetje onzeker over voetblessure.

 Bonsoir.
Net als gisteravond zit ik weer op het randje van de gedenksteen. Op deze zonnige dag was het een prima plek om te verblijven,  ook omdat de zonnecollector zijn werk kon doen.





Op een van de stenen,  waarmee het monument werd omgeven,  zette ik mij vanmorgen neer voor het ontbijt. 
Er werd ook gepuzzeld,  zoals je ziet.

Was ik gisteren nog een beetje onzeker of het in beslag nemen van deze plek van bezinning wel kon, vandaag had ik dat niet meer. Wel heb ik ervoor gezorgd om er geen bende van te maken, zoals ik bij andere kampeerplekjes wel doe als ik me alleen waan. Als er nu iemand zich zou melden zou de kans veel kleiner zijn dat hij of zei problemen zou maken.
En er kwam iemand vanmiddag. 


Op het pad waar de oplader staat kwam een auto voorbij. 

De chauffeur stapte uit en ging een praatje met me maken.  Hij woonde iets terug en heeft een kwekerij van aardbeien. Zeven dagen per week kunnen de mensen hier zelf hun aardbeien plukken. Gisteren kwam ik daar voorbij. We spraken wat over die oorlog van toen en dat we blij mogen zijn dat we nu in vrijheid leven. Toen hij ging gaven we elkaar de hand. Dat ik de ronde van Frankrijk aan het maken was, daar had hij wel respect voor. Een vriendelijke man dus, die niet moeilijk deed dat ik hier verblijf vandaag. 
En vanavond werd ik opgeschrikt door iemand op een squad,  die een passagiere bij zich had. Opgeschrikt, want mijn oplaadapparatuur stond nog midden op het pad. Nee, er was niks aan de hand en hij heeft het ding vermeden.  Hij kwam me vertellen dat ik in de nacht van zaterdag op zondag niet moet schrikken,  want dan komt er een hele stoet squadders voorbij in het kader van een lange tocht. Verder was hij ook heel vriendelijk.  Toen ze wegreden kon ik nog net deze foto maken.




Ik moest vandaag toch nog wel zestien kilometer fietsen voor boodschappen. In de grote supermarkt Leclerc kocht ik een desinfecterende spray, omdat ik mijn gewonde voet nog niet helemaal vertrouw.





Je weet maar nooit, ik wil geen ontsteking krijgen. Heb echter weinig last gelukkig. 


Op de status van WhatsApp staat een filmpje van eergisteren toen ik zowel door muggen als door teken belaagd werd.



Spreuk van de dag. 


Af en toe moet je even stilstaan bij hoe je verder moet.

Morgen nóg een dagje hier? Wie weet.


B o n n e    N u i t .




Geen opmerkingen:

Een reactie posten