Bonsoir, goedenavond.
Ik zag er tegenop vanmorgen om op een goede manier uit het drassige bos te komen. De paden waren doorweekt met allemaal plassen en ik heb geen laarzen bij me deze reis.
Stug doorlopen en niet te veel mauwen was het devies dat ik mezelf stelde. Het lukte en kletsnatte sokken in mijn sandalen had ik daar wel voor over.
Een parmantige boom op een punt waar vier paden bij elkaar kwamen bleek het einde in te luiden van mijn beproevingen.
Einde van het moeilijke stuk.
Het pad dat ik na de boom te volgen had was van kiezels en had geen plassen meer. Meteen kwam ik daar ook twee wandelaars tegen met een hond en die gaven mij de bevestiging dat het naar de verharde weg altijd maar rechtdoor was. Ze vonden het blijkbaar wel een beetje gek toen ze een fietser met zware bepakking op hun pad tegenkwamen.
Het was daarna weer veel prettiger fietsen dan gisteren omdat er veel minder wind stond. Vanmiddag had ik daarom genoeg energie en stemming om langer door te fietsen dan tot drie uur, zoals het de laatste tijd het geval was. Maar vandaag was er voetbal op televisie via de smartphone. Het Nederlands elftal zou om drie uur beginnen.
Het compromis werd dat ik tot half vier fietste en ik de tweede helft nog kon zien. Natuurlijk was het zaak om een goede plek te hebben en ook: een goed bereik voor de smartphone. Aan beide voorwaarden is voldaan met de wei omringd door bomen waar ik op dit moment een bui op de tent hoor vallen. Gisteravond viel er een hele vette bui toen ik op het punt stond binnen te gaan koken op het gasje. Een en ander is te zien en te horen op de status van WhatsApp.
De wedstrijd kende, zoals de meesten wel weten, een happy end. Het blauwe Oranje won van Polen en nog wel door een goal van Weghorst, een speler die ik hoog zie zitten.
Daarna wilde ik de andere helft van de bloemkool van gisteren klaarmaken, maar die vond ik niet in de bagage. Waarschijnlijk is ie blijven liggen in het bos vanmorgen.
Maar ik had al drie dagen een blik ravioli in de fietstas voor in geval van nood en al drie dagen had ik zin om die op te eten. Vandaag is dat dus gebeurd.
Dat warm maken ging even snel op het gasje, dus ik had vandaag met koken een gemakkelijke dag. Vanmorgen voor het kokend maken van tbeewater had ik toch wel weer een vuur aangelegd, dat vooral moest dienen om mijn zelfvertrouwen weer op te vijzelen. Een vuur maken met al dat natte hout, dat leek me even onmogelijk, maar kom op dacht ik bij mezelf, je hebt het al zo vaak gedaan. En het was inderdaad een fluitje van een cent om vlammen in het natte bos te doen ontstaan.
Lekker bij een warm vuur ontbijten haalt het waterige gevoel bij mij ook weg en ontsteekt het binnenvuur.
Terwijl ik dit zit te schrijven loopt er al weer een over mijn arm.
Doodgedrukt met mijn nagel.
Moet ik nu behalve met lange broek ook met een trui met lange mouwen blijven lopen?
Er was onderweg een mooi kunstwerk te zien.
Ook Maria was vaak te zien.
Toen ik een boterham at op een bankje kwam een hond voorbij met een blik op oneindig. Later kwam er iemand uit zijn auto en haalde het weggelopen beest terug.
Maar vreemd blijf ik het vinden, daar even later dezelfde hond weer los liep.
Vandaag een zinsnede van Henny, die net als ik er wel tegen kan om af en toe in de regen te fietsen.
Spreuk van de dag.
Fietsen in de regen is een zegen.
Een fijne avond gewenst en ook genieten van het mooiere weer dat er aan gaat komen in Nederland.
À d e m a i n .
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten