Met Anneke naar zee. Vandaag ik gekookt: ratatouille.

 Goedenavond,  bonsoir.

Anneke wilde naar zee vandaag. Die is niet zo ver van haar huis vandaan. Ze gaat in de zomer vaak drie keer per week en ook in de winter regelmatig.  Of ik mee wilde gaan? Natuurlijk. Interessant om mee te maken hoe het daar is.

We naderen de zee.

Maar ik kende het strandje al, waar Anneke het vaakst naartoe gaat en wat ook het dichtstbijzijnde is. De eerste keer dat ik bij haar op bezoek was, het moet acht jaar geleden zijn, heeft ze me ook al kennis laten maken met het strandje, ingeklemd tussen de heuvels.

Het eerste wat Anneke deed was het water in lopen.

Er waren nog meer strandwandelaars.

En even later had ik zelf tot aan mijn knieën het water betreden. 

Anneke ging later ook  zwemmen. Dat doet ze trouwens de hele winter door als ze er is. Daarna lekker samen op de keien gelegen en ieder een dutje gedaan.  Op de terugweg boodschappen gedaan. Wat mij betreft de ingrediënten bij elkaar gescharreld voor de ratatouille doe ik vanavond gemaakt heb.

Daar liggen de ingrediënten,  uitgespreid op het gras.

Heb weer eens gekookt op een gastoestel. Geen inductie hier, en ook niet op houtvuur dit keer.

Even later mocht ik opscheppen. 

Natuurlijk was het heel lekker en Anneke gaat verschillende porties maken om in te vriezen, zodat ze er nog vaak van kan eten. Ik maak namelijk altijd grote hoeveelheden. 

Op de status van WhatsApp staat nu een filmpje,  gisteren gemaakt van Engelse Paul, die mijn breinaalden ter hand had genomen. 

Morgen gaat de reis verder en dan wil ik bij hem langs. Hij woont 28 kilometer zuidelijk van hier.

Spreuk van de dag (Anneke)

Dieren gaan altijd naar de hemel, want de hel hebben de meesten al op aarde gehad.

Een fijne avond gewenst.

B o n n e   s o i r é e .