Bonsoir, goedenavond.
Het weer kan hier snel wisselen. Vanmorgen dacht ik nog dat de zon de overhand zou krijgen en ik overwoog mijn zonnecollector uit de koffer te halen en achter op de fiets te hangen. De zon brandde namelijk in mijn rug.
Maar vrij snel betrok de lucht weer en die onderneming was dus niet nodig. Maar dat het vanmiddag zo hard zou gaan regenen kon ik ook niet bevroeden. Je kunt natuurlijk op weeronline alles vantevoren bekijken, maar dat doe ik nu niet. Anders was ik misschien de hele ochtend al met die bui bezig. Nu wist ik echter niet hoe lang de regen zou duren, of het een flinke bui was of regen die tot en met de nacht door zou gaan.
Ik liet het maar over me heen komen, letterlijk en figuurlijk. In het moeilijkste geval moest ik de tent opzetten in de regen en dat had ik wel gedaan als ik een geschikte plek had gevonden. Maar die kwam nog niet, die diende zich pas aan toen het toch weer helemaal droog was geworden, zo rond vijf uur. Dus eind goed, al goed. En ik heb zelfs een geweldig goede plek, aan de rand van een bosje.
Kijk eens wat een ruimte om hier de tent op te zetten aan de rand van het bosje.
Wel mis ik hier in deze omstandigheden mijn laarzen, die ik op mijn reizen meestal wel meeneem. Het kletsnatte gras kon mijn voeten echter niet nog natter maken dan ze al waren vanwege die felle regen. Om eten te koken moest ik eerst even tot tien tellen eer ik het kletsnatte bos in stapte om geschikt hout te halen.
Toen werd het nog even moeilijk, want er begon een bui te vallen net toen ik vuur ging maken. Maar mijn ervaring zorgde ervoor dat het toch vrij gemakkelijk ging.
Toen het vuur goed brandde kon ik vanuit de tent, waar de regendruppels op vielen gadeslaan hoe het eten aan de kook kwam.
Vandaag kwam het tot twee keer koffie drinken.
Vanmorgen tien uur was hier de eerste keer.
Het was behalve café ook een tabakszaak en ik vertelde de aardige vrouw dat sigarettenverkoop in Nederland steeds meer in de richting van taboe gaat. Zij was blij dat dat hier nog niet het geval is, want ze moet ervan leven, behalve ook dat ze een café heeft. Ze was heel vriendelijk. Oorspronkelijk zat ik binnen maar ik had het hartstikke warm, dus naar buiten met mijn koffie. Ze bood me een glas koud water aan.
Dertien kilometer verder, rond twaalf uur, vond ik een geschikte plek voor de lunch, op het stoepje voor een indrukwekkend kruis.
Op hetzelfde stoepje zat ook een insect.
Is het een Aziatische hoornaar of een Franse wesp?
Op de status van WhatsApp zie je hem beter.
Ik had vanaf mijn schaftplaats een mooi uitzicht op het verkeer. Het was een soort driesprong van wegen. Ik maakte er een sport van om zoveel mogelijk chauffeurs te begroeten.
De chauffeur van deze vrachtwagen groette terug.
Het is nu half negen en over een half uur begint Frankrijk-Oostenrijk op de EK. Zo chauvinistisch als in Nederland zijn ze hier niet, maar sommige straten zag ik toch versierd met blauw-wit-rood, de kleuren van de Franse vlag.
We zullen zien wat het wordt vanavond.
En wat zal België gedaan hebben? Ze stonden bij de rust met één-nul achter.
Spreuk van de dag.
De wedstrijd is pas afgelopen na het laatste fluitsignaal.
B o n n e N u i t.
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten