Vanmorgen geschrokken bij het betreden van de loopbrug.
Het was nu een afdaling naar de oever, terwijl je normaliter iets moet klimmen om aan land te komen.
Had hiervoor nooit gedacht aan waterstijging omdat dat de laatste jaren nooit meer het geval was en het door de sluizen goed geregeld wordt
Als die open gezet worden krijgen we hier juist laag water.
Maar als de toename daarna nog flink doorzet dan stijgt het hier ook boven het normale.
Er is kans dat nu het volgens verwachting nog enkele dagen doorstijgt dat mijn platje aan de overkant, waar de brug op uitkomt onder water komt en dan zal ik laarzen aan moeten om er te komen en omgekeerd.
In het verleden, toen dit veel vaker voorkwam zette ik mezelf per roeiboot over.
Maar die ligt al jaren gezonken aan de zijkant en moet er dus nog steeds uitgetakeld worden. Daar heb ik nu niks aan.
Illustratief voor de stand van het water zijn ook mijn verdrinkende spreuken.
Tegen drie uur pas verder gegaan met mijn leuke bezigheid van het fatsoeneren en opstapelen van het pas gekregen wilgenhout.
Het is een kunst en een uitdaging om van heel krom hout een keurig rechte stapel te maken.
Ook is er weer een zwart-wittekening afgekomen die mooi in het interieur van een vriendin past.
Intussen is het nu alweer half negen.
Het gevolg van dat het daglicht steeds ruimer wordt is dat mijn avondprogramma later wordt.
Het eerste bord rode bieten is gegeten.
Nu tijd voor de rest.
Maar eerst nog het goede nieuws dat Hennie weer thuis is.
Goede avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten