Vandaag is bezoek geweest van Tonny Steenbruggen, mijn klasgenoot van de middelbare school.
Enkele weken geleden toen we elkaar tegenkwamen op de Veerweg hadden we dat plan opgevat.
Abusievelijk noemde ik hem toen Rik Steenbergen. Zo goed was mijn geheugen dus ook niet, maar Tonny maakte niet de indruk dat hij daarmee zat, met die onjuiste informatie.
Hij had een foto meegenomen van de vijfde klas, de eindexamenklas.
Grappig om hem en mezelf daarop te zien.
De drie mensen wie ik de foto voorlegde hadden mij nog niet geraden, en twee van hen dachten zelfs dat ik Tonny kon zijn. Ze hadden een paar opties.
Tonny wist zich van alle mensen op de foto de namen te herinneren.
Als hij ze noemde herkende ik ze ook weer.
Als leraar zijnde was hij natuurlijk ook erin getraind om namen te onthouden. Hij gaf 43 jaar biologieles in Uden en heeft vaak de afstand met Alphen fietsend overbrugd.
Altijd in Alphen blijven wonen.
Tonny
Hij wist zich van mij ook een anekdote te herinneren, dat iedereen moest zingen voor een soort zangexamen en dat ik dan ineens met een Duits lied aan kwam dat ik van het luisteren naar de platenspeler had geleerd.
Iedereen was perplex.
Volgens mij kreeg ik toen een tien en ik herinner me dat mijn ouders erg trots waren.
Puk, zoals we Tonny op school noemden vanwege zijn kleine gestalte, is opgegroeid op de boerderij en zijn liefde voor dat leven heeft hij bewaard. Binnenkort wil ik zijn erf betreden en onder andere zijn kippen aanschouwen, die hij in alle soorten en maten heeft en waarvan hij een bonte verzameling van eieren voor me heeft meegebracht.
Ook bracht hij stoofperen voor me mee, die ik vannacht vorstvrij moet zien te houden. Ik denk net als de aardappelen onder een deken leggen.
Nu zit ik nog in T-shirt, maar het zal wel net zo gaan als vanochtend toen ik bij min vijf op mocht staan. De aardappelen die ik net geschild heb hebben nog geen spoor van bevriezing.
Het eerste bord, met sperziebonen en eieren heb ik zoals bijna gewoonlijk weer op.
De aanwezigheid van zon en de afwezigheid van wind maakten het binnen weer tropisch warm, terwijl de kachel vanaf elf uur geen houttoevoer meer kreeg.
Af en toe naar buiten was een oplossing om even af te koelen op mijn sneeuwterras.
Tijd voor bord twee.
Een fijne avond verder gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten