Goedenavond. Half acht nu.
Vanavond moest ik om zes uur thuis zijn, want..........de Franse grens is overschreden.
Het bleek kwart over vijf te zijn toen ik mijn middels de kaart beoogde bosje bereikte.
Waar ik inmiddels al niet meer bang voor was gebeurde ook niet. Je kon gewoon rustig de grens over rijden.
De vrijheid in dus. Want ik voel steeds meer dat ik toch ongeveer mijn gang kan gaan zoals in andere reizen. Met de avondklok heb ik niet zo'n moeite want tegen vijf uur ,half zes vind ik het zelf ook fijn een einde te maken aan de dagtocht
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo direct gericht meer op het bereiken van mijn gedoetje in de
Ardèche. De weide wereld voor me is mijn domein.
Zoals vanmorgen, in België nog, dat fietspad waar ik op zat en dat kaarsrecht de in nevelen gehulde horizon in leek te sturen.
De reis kan alle kanten op, en dat is eigenlijk het mooie. Niemand zegt dat ik per se over drie weken op Les Costilles, zo heet mijn plek in de Ardèche, aan moet komen.
800 kilometer omrijden via Bretagne kan steeds nog, mijn fiets heeft al een iets westelijkere koers aangenomen.
Maar ik moet in de gaten houden wat het crisiscentrum voor maatregelen voor ogen kan hebben in de toekomst.
Parijs en omgeving hebben een verhoogde alertheid, de Franse radio zei net nog dat ze daar strenger gaan controleren op naleving van de avondklok.
In Nice mogen ze dit weekend en het volgende niet de straat op.
Maar zoals een vriendin schrijft: gewoon je hart volgen.
En een beetje naar de radio luisteren, voeg ik daar aan toe.
In ieder geval ging vandaag weer alles beter, het reisritme krijg ik meer te pakken.
Afgelopen nacht redelijk geslapen, op tijd weer gegeten en gedronken, hoewel ik mijn koffie mis een beetje, vooral die dagelijkse gezelligheid in een café.
Nou, dan nu nog even een toetje en dan in de slaapzakken.
BONNE NUIT allemaal.
Zojuist weer een pan vol met bloemkool op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten