Nog rustdag vandaag alvorens ik morgen weer in actie kom.

 Goedenavond, bonsoir.

Vandaag weinig verheffends gedaan, maar de trui is wat verder gevorderd.

De grote wasteil is nu mijn breimand geworden. 

Verder vooral veel met taal bezig geweest: cryptogrammen moesten opgelost worden en  Wordfeud, een soort scrabble op de smartphone, slokte nogal wat tijd op. 

Vaak als ik de keuken in loop valt mijn oog op een blad met geschreven spreuken, dat aan een deur hangt, allemaal ooit opgeschreven door Narda, die erg creatief met taal is. Een ervan is de..........

Spreuk van de dag. 

Er is ook altijd weer moed  nodig, wat mij betreft,  om mijn schilderspullen die hier zijn weer eens uit te zoeken.  Veel van mijn spreukenbordjes moeten nodig hermaakt worden. Dit bordje is wat dat betreft erg toepasselijk:

A l l e s   v e r v a l t   vervalt zelf ook.

Maar meer dan op schilderen ben ik op dit moment gericht op expressie met de accordeon, om daar te zijn waar veel mensen zijn. Morgen is er een grote jaarmarkt in Lalouvesc,  een dorp op de hoogvlakte. Wineke en ik gaan er samen heen en Wim is er ook weer present.

Mijn bron loopt nog vrij goed, dankzij de regen die in het afgelopen voorjaar en het begin van de zomer hier is gevallen. Ik heb de tijd bijgehouden die nu nodig is om een fles van anderhalve liter te vullen: 1minuut en 43 seconden. 

De handpomp heb ik niet aangesloten. Af en toe even bij de bron vertoeven is geen straf. Dan kijk ik bovendien even hoe het met mijn slakken gesteld is.

Daar beneden loopt er eentje rond. 

Op de status van WhatsApp laat ik zien hoe ik het drinkwater opvang uit de overloop van de bron.

Aan de overkant lopen koeien.

Het gras is er niet zo groen meer dan een week geleden. 

Nou dan, dan ga ik nu verder met rusten. Voor een lekker toetje is het ook tijd.

Prettige avond 

Tot morgen.

À   d e m a i n .

Voel me opgeruimder na grote afwas. Naar buren Hennie en Jannie geweest, die 6 mensen te logeren hebben.

 Goedenavond,  bonsoir. 

Zoals aangekondigd ben ik vandaag vooral thuis gebleven. Maar vanmiddag heb ik mijn plan uitgevoerd om de familie Auwens te bezoeken, die deze week 6 gasten hebben.

Een broer en twee zussen van Hennie met aanhang.

Het grappige was dat toen ik juist op het punt stond om ongeveer te vertrekken 4 van het gezelschap bij mij stonden. Ze stelden voor om mee naar hun te gaan, en dat gebeurde dus. Met de accordeon in de fietstas werd ik naar boven geduwd, om en om door de mannen.

Het bleek dat het gezelschap het aloude lied Daar bij die molen wel kon waarderen en ook De klok van Arnemuiden en de Zuiderzeeballade werden vol overgave meegezongen. 

Sommigen dronken koffie, maar al gauw kwamen bierflesjes en wijnglazen op tafel. Het was tijd voor een aperitief. Daartoe kwam er dit bakje op tafel:

Wat poubelle apéritif voor moest stellen wist ik niet. Maar Hennie gaf uitleg:

Uitdrukking van de dag 

Poubelle apéritif.

(vuilnisbak voor het aperitief)

Dit bakje is bestemd om onder andere pitten van olijven,  die bij het aperitief genuttigd worden in te stoppen. 

Zelf zou ik eerder de neiging hebben om die pitten weg te schieten. 

Ondertussen staat het warme eten voor me klaar. Alle pannen en borden zijn weer beschikbaar, want in het begin van de middag ben ik de grote afwas gaan doen. Tegen elf uur stond de opdracht al klaar, maar het was te warm om in de zon te gaan zitten.

Liever maar even gewacht tot er meer schaduw over de tafel valt.

Maar tegen twee uur zat de klus er bijna op.

Het is inmiddels al donker en ik zit nog buiten. Nu naar binnen om het avondeten te nuttigen. Zoals ik gisteren al aankondigde staat vandaag een filmpje op de status van WhatsApp van een meisje dat gisteren zo schattig de sieraden van Wim stond te bestuderen. 

Van de mensen op onderstaande foto krijgt eenieder de hartelijke groeten.

T o t   M o r g e n. 

À  demain. 

Met Wineke naar jaarmarkt Tournon om Wim bij te staan. Zelf gespeeld en ook gedanst.

Goedenavond, bonsoir.

Weer terug van de onderneming jaarmarkt Tournon. Wim had me een maand geleden al gevraagd of ik vandaag mee zou gaan naar de grote jaarmarkt van Tournon, die van oudsher om de verkoop van uien draait, maar waar nu van alles en nog wat te koop aangeboden wordt. Afgaande op vorige afleveringen wist Wim dat hij het alleen niet af kon, vanwege de grote drukte. Ik wilde wel meegaan maar zoveel verstand van al die ringen, edelstenen en kruiden heb ik niet. Ik was blij dat Wineke ook mee wilde gaan. Die heeft én betere oren en kan het beter uitleggen aan de mensen. Bovendien heb ik dan de vrijheid om wat accordeon te spelen her en der op de markt. En zo zijn wij samen vanmorgen rond 9 uur vertrokken uit Lamastre. Na enig zoeken vonden we Wim vrij snel.

Het bleek echter dat het helemaal niet zo storm liep bij Wim dan hij verwachtte. Desalniettemin heeft Wineke het gezellig gevonden en geen spijt gehad te zijn gegaan. 

Mijn spelen ging wel aardig, hoewel die hele grote festiviteiten niet de gelegenheden zijn waar ik het meest floreer. Daarentegen heb ik wel even flink de beest uit kunnen hangen met dansen. Dat gebeurde vanmiddag nadat Wineke en ik pizza gegeten hadden in een pizzeria met heel vriendelijke mensen, waar het niet druk was en ook lekker veel schaduw. Ooit heb ik van Anneke een rammelaar gekregen die ik om mijn enkel kan doen om daarmee het ritme te accentueren als ik accordeon speel. Nog nooit heb ik dat voornemen uitgevoerd maar ik stelde Wineke voor om het nu eens te proberen. Ik dat ding om mijn enkel. Mijn accordeon had ik niet bij me, die stond bij Wim, maar er was muziek genoeg van de fanfare die ergens stond te spelen. Zonder dat ik er erg in had stond ik ineens te springen en te dansen,  terwijl de mensen op de terrassen mee klapten op het ritme. Het werden carnavaleske toestanden.

Op de status van WhatsApp hang ik de gek uit. 

Spreuk van de dag. 

Om niet gek te  w o r d e n  kun je beter af en toe gek  d o e n .

De fanfare was de hele dag ergens te vinden en te horen.

Hier stond ik vanmiddag een poosje muziek te maken. 

Bij Wim stond vanmiddag een schattig meisje op een heel volwassen manier ringetjes en armbandjes te bekijken. 

Een filmpje van haar komt morgen waarschijnlijk op de status van WhatsApp. 

Morgen schenk ik mezelf weer eens een thuisdag.  Vandaag viel de lichamelijke inspanning wel mee. Ik zag op tegen de klim omhoog vanaf Lamastre, maar zo laat op de dag was er geen zon meer die me nog meer deed zweten dan ik al deed. Het dragen van de zware koffer vanaf de auto tot het centrum van Tournon vereiste ook nogal wat doorzettingsvermogen.

Wineke had de auto hier op een originele plek neergezet. Toen ze hem ophaalde vanavond stonden er twee auto's naast, waarvan de chauffeurs dus Winekes idee opgevolgd hebben. Van hier tot de markt was het ongeveer twee kilometer lopen en sjouwen met die zware koffer.

Maar het is allemaal volbracht en we hebben een gezellige dag gehad samen.  Zondag is er de jaarmarkt van Lalouvesc, een plaatsje op de hoogvlakte. Wim gaat ernaartoe en Wineke en ik misschien ook.

Doeoeoe  Toedeloe.

Demain il fera jour.

(Morgen is er weer een dag)

Ruim 4 uur gefietst om markt te bezoeken. Weer leuke artiest getroffen. Terugweg deels over vroegere spoorbaan. Zeer moe nu.

 Goedenavond, bonsoir.

Oh wat ben ik moe, beklaag ik mezelf. Zo vaak al deze tocht gemaakt, naar en van de markt van Le Cheylard, maar het gaat me toch minder goed af. Wat wil je, ik ben natuurlijk wat ouder dan dertig jaar geleden toen ik ook al die markt bespeelde. Het is ook zo dat op mijn fiets een groter voorblad zit sinds een paar maanden en dan moet je steviger op de pedalen drukken om boven te komen en vaker lopen. Maar toch, al met al is het ook logisch dat het wat moeizamer gaat.

Andries liet weten dat het toch goed is om vol te houden deze veldslagen. Als ik het af laat weten gaat mijn conditie sneller achteruit. En hij vindt ook dat ik de moeite wel moet doen om mee te werken aan de levendigheid van markten. Dat was voor mij vandaag ook de belangrijkste reden om mijn berg te verlaten. Even een vrolijke noot brengen in Le Cheylard en misschien ook wel weer een andere artiest daar te treffen, van wie ik wat kan laten horen via de status van WhatsApp. 

Dat laatste is weer gebeurd. De man, Pierrick geheten, fietste ik voorbij in het begin van het plaatsje. Er lopen wel meer mensen met een gitaar op hun rug en omdat het nog ver van het centrum was leek het me niet dat hij ging spelen op de markt. Maar wel dus. Hij kwam me voorbij gelopen terwijl ik op mijn favoriete plek van die markt al een tijdje bezig was. Ik sprak hem aan. Hij oogde een beetje onzeker en was op zoek naar een plek waar hij kon staan. Toen ik na drie kwartier pauze nam en hem weer zag bood ik hem mijn plek aan, maar hij had een andere plek voor ogen. Daar ben ik hem op gaan zoeken, nadat het bij mij op een andere plek niet ging.

Pierrick speelde hartstikke goed en zelfverzekerder dan ik dacht toen ik hem voor het eerst trof. Op de status van WhatsApp kun je mee genieten.

Ook zet ik er een filmpje op van mijn terugtocht naar huis, die gedeeltelijk over een vroegere spoorbaan gaat.

Mijn eigen optreden was aanvankelijk niet erg vreugdevol omdat, zoals vaker daar, de mensen weinig reageerden met harde munt. Wel kreeg ik veel gecharmeerde blikken van zowel bezoekers als marktmensen die mij al lang kennen. Maar ja, als mensen met hun kinderen aan de hand minutenlang mee staan te huppelen op de muziek en dan doorlopen vind ik het toch niet leuk niks te krijgen,  hoewel mijn hoofddoel toch is om de mensen te vermaken. 

Maar na te hebben gefilmd bij Pierrick ontstond er op mijn eerste plaatsje waar ik toen weer ging spelen wel het vuur in de ether rondom me. Met andere woorden lukte het me om het publiek mee te slepen. En zo kon ik toch weer tevreden wegfietsen, met de opdracht om thuis te komen. Dat is gelukt,  maar zoals ik schreef, was dat hard werken, in het zweet des aanschijns moest ik mijn thuiskomst verdienen. Een mooi traject is het wel. Gedeeltelijk ging de reis over een vroegere spoorbaan. 

Een spannend viaduct.

Deze mensen nemen het ervan.

Door een tunnel met veel plassen. 

Ook hiervan staat een filmpje op de status van WhatsApp. Een beetje veel misschien vandaag,  maar morgen zijn er weer andere avonturen te befilmen. Dan is in Tournon de grote jaarmarkt. 

Op het terras van het café waar ik koffie dronk stond........

Spreuk van de dag. 

Het leven is als een ijsje, geniet ervan eer het gesmolten is.

Nu etenstijd. Het is half negen.

T o t   M o r g e n. 

À  demain. 

Een mooi uitgedoste gitarist in Lamastre. Rond mij was het ook af en toe show.

 Goedenavond, bonsoir.

Vandaag dinsdag ben ik  naar de markt in Lamastre gegaan in de verwachting dat daar weer een artiest zou staan en ik van hem een filmpje zou kunnen maken voor de status van WhatsApp. Inderdaad, bij het fonteintje stond weer iemand met een versterkte gitaar. Dit keer een man die ik niet kende. Ik vond vooral zijn voorkomen eruit springen.

Mooie hoed heeft ie op.

Zijn koffer waar geld in moet staat een beetje verborgen achter de manden. Uit bescheidenheid? Maar er liggen ook folders over hem in en ik denk ook wel cd's. 

Een mooie verschijning dus wel, maar de muziek zelf sprak me niet zo aan, was ook moeilijk te horen tussen het geroezemoes van de mensengeluiden eromheen. In ieder geval is iets van zijn optreden te zien en te horen op de status van WhatsApp. 

Een andere reden om naar Lamastre te gaan was ook dat veel familieleden van mijn buren Hennie en Jannie deze week bij hen logeren en ik verwachtte ze vandaag op de markt, waar ik een liedje voor hen kon spelen. Ze bleken inderdaad naar de markt te zijn gegaan,  maar ik trof alleen Henk, die mij op een terras mijn pauzekoffie zag drinken. De ontmoeting was kort en bondig, want hij moest achter de meute aan, maar ik was blij even met de echte Henk te kunnen praten. We hebben namelijk bijna dagelijks contact via het spelletje Wordfeud dat we tegen elkaar spelen,  al zeker tien jaar lang. Bovendien is hij een trouwe bloglezer. Dus vanavond kan hij lezen dat wij elkaar getroffen hebben,  mits het tenminste lukt met het internet bij hem.

Over mijn eigen muziek was ik niet ontevreden. Vooral op het laatst had ik de cadans te pakken en was het af en toe een dolle boel met dansende kindertjes om me heen.

Wim stond er ook weer. Aanstaande donderdag is er een grote jaarmarkt in Tournon. Hij krijgt dan assistentie van Wineke en mij. Hij kan het daar vanwege de drukte alleen niet aan.

Het terugklimmen naar huis ging vrij gemakkelijk vandaag. 

Vanmorgen bij de bron heb ik drie naaktslakken aangetroffen.

Of een van de drie dezelfde is als die van gisteren, weet ik niet. Lezer Harold schrijft dat ik ze maar stipjes moet geven of een zendertje om ze te kunnen blijven volgen. Grapjas.

Met mooi weer zoals nu blijf ik in mijn bed liggen totdat de zon gearriveerd is op het erf.

Vijf over acht is dit mijn blik naar buiten. 

Tien over acht is de zon gearriveerd. Het bed 

uit en de zon in!

Ik had niet veel brood meer in huis, maar vond nog wel heel hard brood van een paar weken geleden. Of was het van vorig jaar? Zelfs in de thee gedompeld duurde het nog lang voordat ik het kon eten.

Spreuk van de dag 

Oud brood kan hard zijn maar geen brood is harder.

Ik wens u voor morgen een smakelijk ontbijt.

En voor nu :

Fijne avond 

B o n n e   S o i r é e.

Een naaktslak is steevast bij de bron te vinden. " Een gat in mijn geheugen". Thuis goed naar mijn zin gehad.

 Goedenavond,  bonsoir.

Bij mijn waterbron kom  ik elke dag een of meerdere naaktslakken tegen. Vaak gooi ik ze weg de struiken in, maar ik heb me voorgenomen dat minder te doen en het leven van die slakken te respecteren en te inspecteren.  Zojuist kreeg ik een foto van iemand wier hondje zo schattig in zijn mandje zit, maar waarom is een slak die ligt te genieten bij een waterbron niet even schattig?

Het slakje ligt daar heel tevreden te luisteren naar het kletterende water.  (links zie je de straal die uit de bron komt)

Diego heeft zijn plek ook gevonden. 

Op de status van WhatsApp komt een filmpje over de wederwaardigheden van een naaktslak. 

 Voor mensen die vergeetachtig zijn hebben ze in Frankrijk een mooie......

Uitdrukking van de dag. 

Avoir un trou de mémoire. 

(Een gat in het geheugen hebben)

Vandaag had ik opeens zoiets van: "Hé,waar is mijn zakmes gebleven, heb ik dat überhaupt meegenomen uit Nederland?" Het duurde een kwartier eer me de situatie weer duidelijk was: Het zakmes had ik wel mee, maar is tijdens de reis verloren geraakt. Een tweede mes dat ik mee had, had altijd een vast plaatsje in de bagage en gebruikte ik onderweg altijd. Even was ik de geschiedenis van dat mes kwijt, maar na een kwartier was het weer hét mes, dat ik in het voorjaar van Bert gekregen had, toen ik geen mes bij me had en ook een paar dagen kampeerde. Hij had het voor hij het me gaf nog vlijmscherp geslepen. Zo'n mes draagt dan bij elk gebruik de gedachte aan deze vriend.

Hét mes, waarvan ik de herkomst weer wist.

Het was vandaag een prachtige dag. Nergens naartoe geweest, maar thuis in en uit de zon leuke dingen gedaan. Er was wel een markt in St-Agrève,  maar alles bij elkaar is het vijf uur fietsen om daar te komen. Zo eind augustus is de intensiteit van deze markt ervan af. Ook Wim is niet meer gegaan en ook van een marktkoopman weet ik dat hij er niet meer naartoe zou gaan. En natuurlijk had het voor mij nog wel de moeite waard kunnen zijn, maar een stem in me zei vandaag: "Nee, lekker thuis blijven ".

Het breien ging soepeltjes. Het groen-zwart-witte patroon vergt wel veel concentratie. 

En nu, kwart voor acht, ga ik nog even verder met het rustig genieten van het zijn.

Fijne avond 

B o n n e  S o i r é e.

Groetjes van mij!

Wineke kwam en aan het spinnen geslagen. Vanmorgen bij buren koffie gedronken.

 Goedenavond,  bonsoir.

Vanmiddag is Wineke gezellig naar mij toe gekomen. Ze liet een folder zien over het wolmuseum Ardelaine dat hier in de Ardèche gevestigd is en waar eind september een cursus spinnen gegeven wordt. Daar heeft ze belangstelling voor. Maar ik heb ook een spinnewiel hier staan. Dat is niet helemaal top, er zijn een paar onderdelen versleten die ik provisorisch vervangen heb. Het spinnen ermee gaat daardoor wat moeizamer dan wanneer het apparaat helemaal intact zou zijn. Desalniettemin lukte het Wineke aardig om het ding in beweging te krijgen, terwijl ze nog nooit eerder gesponnen heeft.

Wineke heeft er letterlijk en figuurlijk kijk op.

Je ziet dat ze het spinnen een fijne bezigheid vindt.

Op de status van WhatsApp zie je haar de eerste fietsbewegingen maken op de hometrainer. 

Over het wolmuseum Ardelaine,  dat gevestigd is in St-Pierreville, ongeveer 40 kilometer van mij vandaan heb ik het een en ander opgezocht.

Gereedschap genoeg.

Grote machines zijn er. Een spinnewiel zoals ik heb zie ik niet op de getoonde foto's. 

Voor 9 euro entree krijg je tekst en uitleg. 

Klossen wol zoals ik ze ook heb.

Een weefgetouw. 

Misschien hebben ze hier de versleten onderdelen van mijn spinnewiel en kunnen ze hem repareren zoals het hoort. Een reden voor mij om daar ook eens heen te gaan.

42 kilometer van mij verwijderd.

Vanmorgen ben ik koffie gaan drinken bij mijn buren Hennie en Jannie. Tevens heb ik hen een zwaarwegende plastic zak meegegeven gevuld met munten van 1 en 2 eurocenten. Een kennis in Oijen spaart muntjes en sorteert ze op nationaliteit. Ik had hem beloofd dat ik ze aan deze buren mee zou geven.  Ze gaan over een week weer terug naar Nederland. Maar of Adri blij is met zeker 6 kilo van die munten weet ik ook niet.

De dieven die de potjes met munten gestolen hebben toen ik er niet was, hebben die centen gelukkig laten liggen.

Titelsong van de dag. 

Filer la laine,  filer les jours.

De wol spinnen,  de dagen spinnen 

 

Dit is een Frans liedje over iemand die al spinnend verdriet zit te hebben over een verloren liefde. Ik zal het weer eens op de accordeon uitspelen.

Een fijne avond.

B o n n e    S o i r é e.

Met Wim naar markt gegaan en geen spijt.

 Goedenavond,  bonsoir.

Ja hoor, heb er voor gekozen om met Wim mee te gaan. Daartoe vanmorgen om 5 uur opgestaan. Maar omdat ik gisteravond al bijtijds ben gaan slapen was ik fit genoeg. Al voor 7 uur waren we er. Het is daar zo geregeld dat na het uitladen van de auto's de wagens naar een parkeerplaats op 2 kilometer afstand gereden worden, waarna de marktmensen met een gratis taxi teruggebracht worden naar het marktplein. De meesten, waaronder wij, bouwen dan bij terugkomst hun kraam op. Maar ook gaan er velen, zoals wij, eerst nog een café in voor koffie en versnaperingen. 

Op dit vroege uur is er al volop bedrijvigheid in de bakkerij-café waar we zitten.

In tegenstelling tot mij ontbijt Wim niet thuis voordat hij vertrekt. Hier wel: koffie met rozijnenbroodje en chocoladebolletje. Zelf vind ik een tweede ontbijt geen probleem. 

Hier zitten we met andere kooplui in de taxi terug naar het marktplein. 

Voor Wim was het vandaag opnieuw een hele goede dag. De hele week heeft ie flink gescoord en vandaag ook weer. Ikzelf was een half uur voor tijd een beetje ontevreden over de verdiensten tot dan toe, maar daarna liep het ineens drie keer zo snel en kon ik eerdere twijfelaars over de streep trekken en stond ik veel meer in het middelpunt. Het was ook een plek vlak voor de uitgang van de markt. Ik stond naast een man die ik graag mag,  een kunstenaar die zijn vele houten producten zelf maakt.

Het hele circus draait lustig in de wind.

Welkom bij ons.

Op de status van WhatsApp zie en hoor je de vogeltjes kwetteren en dansen in de wind. Mijn door de wind dichtgeklapte koffer komt er ook in voor.

Wim liet me vanmorgen wat van zijn sieraden zien.

Opaal.

Turquoise. 

Ook turquoise. 

Tijgeroog.

Tegenover zijn kraam staat een man die onder andere olijven verkoopt.

"De vraatzucht is de zonde van de goede zielen" staat met kleine letters onder  c o m p t o i r   d u   s u d  (balie van het zuiden).

Onderweg zagen we dit bordje in de berm:

Uitdrukking van de dag. 

Open ruimte

Ook open geest.

(Zinspelend op de weidsheid van de Franse hoogvlakte waar we doorheen reden)

Prettige avond 

B o n n e   S o i r é e.