Goedenavond, bonsoir.
Toen ze wegreden, Jan en José, ging er even een gevoel van leegte door me heen.
Mensen waarmee je familiair bent zijn er ineens niet meer. Nu sta ik er plots weer alleen voor.
Het beste was om letterlijk en figuurlijk de draad weer op te pakken. Het was er de laatste tijd niet veel meer van gekomen.
Van die kleuren word ik weer blij. Net als van koffie: Daar waren we het vanmorgen over eens toen we nog even bij elkaar zaten.
Koffie met ongezonde koek.
Jan zag tijdens het koffie drinken dat er nog wat haartjes bij mij te veel stonden en hij is daarna met zijn schaar nog aan het knippen gegaan.
Er was een lekker zonnetje vandaag, niet te warm, en dat nodigde uit om weer eens wat maaiwerk te verrichten.
Een paar regels uit dit boek waren genoeg voor wat geestelijk voedsel.
Letterlijk is dit "de hemel" op aarde.
Vanavond stond bij mij rode bieten op het menu.
Nu, half negen, heeft de zon weer afscheid van hier genomen, maar een uur eerder was dit het uitzicht op de overkantse bergen.
Spreuk van de dag
Partir c'est mourir un peu.
(vertrekken is een beetje sterven)
Doeiiiii
T o t m o r g e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten