Een naaktslak is steevast bij de bron te vinden. " Een gat in mijn geheugen". Thuis goed naar mijn zin gehad.

 Goedenavond,  bonsoir.

Bij mijn waterbron kom  ik elke dag een of meerdere naaktslakken tegen. Vaak gooi ik ze weg de struiken in, maar ik heb me voorgenomen dat minder te doen en het leven van die slakken te respecteren en te inspecteren.  Zojuist kreeg ik een foto van iemand wier hondje zo schattig in zijn mandje zit, maar waarom is een slak die ligt te genieten bij een waterbron niet even schattig?

Het slakje ligt daar heel tevreden te luisteren naar het kletterende water.  (links zie je de straal die uit de bron komt)

Diego heeft zijn plek ook gevonden. 

Op de status van WhatsApp komt een filmpje over de wederwaardigheden van een naaktslak. 

 Voor mensen die vergeetachtig zijn hebben ze in Frankrijk een mooie......

Uitdrukking van de dag. 

Avoir un trou de mémoire. 

(Een gat in het geheugen hebben)

Vandaag had ik opeens zoiets van: "Hé,waar is mijn zakmes gebleven, heb ik dat überhaupt meegenomen uit Nederland?" Het duurde een kwartier eer me de situatie weer duidelijk was: Het zakmes had ik wel mee, maar is tijdens de reis verloren geraakt. Een tweede mes dat ik mee had, had altijd een vast plaatsje in de bagage en gebruikte ik onderweg altijd. Even was ik de geschiedenis van dat mes kwijt, maar na een kwartier was het weer hét mes, dat ik in het voorjaar van Bert gekregen had, toen ik geen mes bij me had en ook een paar dagen kampeerde. Hij had het voor hij het me gaf nog vlijmscherp geslepen. Zo'n mes draagt dan bij elk gebruik de gedachte aan deze vriend.

Hét mes, waarvan ik de herkomst weer wist.

Het was vandaag een prachtige dag. Nergens naartoe geweest, maar thuis in en uit de zon leuke dingen gedaan. Er was wel een markt in St-Agrève,  maar alles bij elkaar is het vijf uur fietsen om daar te komen. Zo eind augustus is de intensiteit van deze markt ervan af. Ook Wim is niet meer gegaan en ook van een marktkoopman weet ik dat hij er niet meer naartoe zou gaan. En natuurlijk had het voor mij nog wel de moeite waard kunnen zijn, maar een stem in me zei vandaag: "Nee, lekker thuis blijven ".

Het breien ging soepeltjes. Het groen-zwart-witte patroon vergt wel veel concentratie. 

En nu, kwart voor acht, ga ik nog even verder met het rustig genieten van het zijn.

Fijne avond 

B o n n e  S o i r é e.

Groetjes van mij!