Goedenavond, bonsoir.
Vandaag had ik eigenlijk geen zin om naar Lamastre te gaan, maar toch voelde ik dat ik het moest. Ik kon niet anders dan gehoor te geven aan die innerlijke opdracht.
En zoals zo vaak besefte ik na afloop dat ik niet had willen missen wat ik meemaakte.
De zangeres-gitariste die ik enkele weken geleden ook al in St-Agrève ontmoette stond op het podium voor het fonteintje. Toen ze mij zag bood ze me meteen aan dat ik op die centrale plek ook mocht staan. Wel lief, maar zo centraal en in de volle zon sta ik liever niet. Ik zei haar ook dat ik graag naar haar optreden wilde kijken en luisteren.
Toen ben ik eerst zelf naar de plek in de schaduw gelopen waar ik vorige week ook stond te spelen. Het was tegenover een pizzeria, maar op dit vroege uur waren de tafeltjes op de terrassen nog bezet met koffiedrinkers. De vrouw die de mensen kwam bedienen bood me meteen al koffie aan. "Straks over een half uur vind ik het heel fijn", was mijn reactie. Ze vond mij zichtbaar amusant, evenals de vrouw van de kraam tegenover mij, die mijn spreukenbordjes uitgebreid bestudeerde.
Op het laatst, toen ik de spullen aan het inpakken was vroeg iemand mij namens de baas van het restaurant of ik La vie en rosé van Edith Piaff wilde spelen. Een moeilijke opdracht, want lang niet meer gedaan en er zitten ingewikkelde passages in. Ik had me er maar een beetje vanaf gemaakt.
Na de gratis koffie passeerde ik weer onze artieste Magali, die nu inmiddels een danseres om zich heen had.
Prachtige bewegingen van een mooie vrouw, daar kon ik wel op inspringen, letterlijk en figuurlijk. Eerst met klompen aan, later ook op blote voeten, deed ik mee met het uitbeelden van de magische wereldmuziek die Magali liet horen. De danseres was toevallig in Lamastre, vertelde ze en ze kende Magali niet. Later stapte ook nog een fietser af die met ons mee ging bewegen en ook een moeder met een baby huppelde af en toe mee met ons. Er kwam aardig wat geld in het laatje, maar ze vertelde dat ze van de muziek alleen toch niet kan leven. Voor mij is dat nu anders. Mijn hoofddoel is om de mensen te vermaken en dat ik na een uurtje eigen optreden niet meer speelde is voor mij geen punt. Ik was vooral blij om weer opnames te hebben mogen maken van mooie mensen. Op de status van WhatsApp zijn ze te zien.
Het lied van de aarde
Wereldliederen
Hier is haar visitekaartje.
Morgen ga ik op stap met Wim. Dat vereist voor mij een groot offer. Moet namelijk om kwart voor zes in de ochtend al in Lamastre staan. We gaan naar een grote jaarmarkt ergens op het Centraal Massief.
Vroeg gaan slapen dus.
Spreuk van de dag
Niet het vele is goed, maar het goede is veel.
Lekker slapen straks.
Tot morgen.
À d e m a i n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten