Goedenavond, bonsoir.
Oh wat ben ik moe, beklaag ik mezelf. Zo vaak al deze tocht gemaakt, naar en van de markt van Le Cheylard, maar het gaat me toch minder goed af. Wat wil je, ik ben natuurlijk wat ouder dan dertig jaar geleden toen ik ook al die markt bespeelde. Het is ook zo dat op mijn fiets een groter voorblad zit sinds een paar maanden en dan moet je steviger op de pedalen drukken om boven te komen en vaker lopen. Maar toch, al met al is het ook logisch dat het wat moeizamer gaat.
Andries liet weten dat het toch goed is om vol te houden deze veldslagen. Als ik het af laat weten gaat mijn conditie sneller achteruit. En hij vindt ook dat ik de moeite wel moet doen om mee te werken aan de levendigheid van markten. Dat was voor mij vandaag ook de belangrijkste reden om mijn berg te verlaten. Even een vrolijke noot brengen in Le Cheylard en misschien ook wel weer een andere artiest daar te treffen, van wie ik wat kan laten horen via de status van WhatsApp.
Dat laatste is weer gebeurd. De man, Pierrick geheten, fietste ik voorbij in het begin van het plaatsje. Er lopen wel meer mensen met een gitaar op hun rug en omdat het nog ver van het centrum was leek het me niet dat hij ging spelen op de markt. Maar wel dus. Hij kwam me voorbij gelopen terwijl ik op mijn favoriete plek van die markt al een tijdje bezig was. Ik sprak hem aan. Hij oogde een beetje onzeker en was op zoek naar een plek waar hij kon staan. Toen ik na drie kwartier pauze nam en hem weer zag bood ik hem mijn plek aan, maar hij had een andere plek voor ogen. Daar ben ik hem op gaan zoeken, nadat het bij mij op een andere plek niet ging.
Pierrick speelde hartstikke goed en zelfverzekerder dan ik dacht toen ik hem voor het eerst trof. Op de status van WhatsApp kun je mee genieten.
Ook zet ik er een filmpje op van mijn terugtocht naar huis, die gedeeltelijk over een vroegere spoorbaan gaat.
Mijn eigen optreden was aanvankelijk niet erg vreugdevol omdat, zoals vaker daar, de mensen weinig reageerden met harde munt. Wel kreeg ik veel gecharmeerde blikken van zowel bezoekers als marktmensen die mij al lang kennen. Maar ja, als mensen met hun kinderen aan de hand minutenlang mee staan te huppelen op de muziek en dan doorlopen vind ik het toch niet leuk niks te krijgen, hoewel mijn hoofddoel toch is om de mensen te vermaken.
Maar na te hebben gefilmd bij Pierrick ontstond er op mijn eerste plaatsje waar ik toen weer ging spelen wel het vuur in de ether rondom me. Met andere woorden lukte het me om het publiek mee te slepen. En zo kon ik toch weer tevreden wegfietsen, met de opdracht om thuis te komen. Dat is gelukt, maar zoals ik schreef, was dat hard werken, in het zweet des aanschijns moest ik mijn thuiskomst verdienen. Een mooi traject is het wel. Gedeeltelijk ging de reis over een vroegere spoorbaan.
Een spannend viaduct.
Deze mensen nemen het ervan.
Door een tunnel met veel plassen.
Ook hiervan staat een filmpje op de status van WhatsApp. Een beetje veel misschien vandaag, maar morgen zijn er weer andere avonturen te befilmen. Dan is in Tournon de grote jaarmarkt.
Op het terras van het café waar ik koffie dronk stond........
Spreuk van de dag.
Nu etenstijd. Het is half negen.
T o t M o r g e n.
À demain.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten