Goedenavond, bonsoir.
Vandaag stond in het teken van de jaarmarkt in Les Estables, een plaatsje op de hoogvlakte , ongeveer 60 kilometer van mij vandaan. Daarvan hoefde ik er maar 6 te fietsen, maar de inzet was wel dat ik midden in de nacht op moest staan. Maar omdat ik al heel vroeg ben gaan slapen had ik toch wel genoeg nachtrust gehad.
Op de afgesproken tijd, kwart voor zes, stond ik op het afgesproken punt in Lamastre. Wim, die meestal bij dergelijke afspraken er zelfs al iets vroeger is, was er nog niet, en ook om zes uur was hij er nog niet. Toen belde ik hem en bleek dat hij zich verslapen had. Mijn telefoontje diende als wekker.
We vertrokken een half uur later dan gepland en Wim reed nu nóg sneller dan andere keren. Hij is een haastige mieter, zeggen ze in Brabant, hij is altijd maar bang dat er geen goeie plek meer is voor hem op de markt, en nu helemaal. Verschillende keren vroeg ik of ie het wat rustiger aan wou doen en er geen dollemansrit van wilde maken. Het was nog te vroeg voor een bijnadoodervaring, en dat vond hij toch ook wel.
We kwamen inderdaad aan de late kant op de markt aan. Bijna alle plekken waren bezet. Nadat we al drie keer de markt afgereden waren vroeg ik de heilige Antonius maar eens of hij iets wist en wonder boven wonder vonden we een hele goeie plek, niet in de grote open straat waar de meeste kramen stonden, maar tussen de huizen in. Vanaf dat moment ging het voor Wim heel goed. Toen we terugreden, in een veel rustiger tempo uiteraard, bleef hij herhalen dat het een hele goede dag was voor hem. Hij had én veel verdiend én enkele hele goede gesprekken gehad. Ik heb een minuutje opgenomen op een video die op de status van WhatsApp staat.
Hij houdt een heel discours over de magische kracht van zijn edelstenen.
Op de terugweg hebben we even halt gehouden bij het huis van een fanatieke stenenverzamelaar. De man was zelf niet thuis, maar we hebben even rond het huis gekeken wat daar voor stenen lagen.
Allemaal verschillende soorten edelstenen, waarvan ik de namen alweer vergeten ben. Je ziet nog de hand van Wim die ze opnoemt.
Er staat een hele schuur vol met stenen, allemaal opgestapeld op schapjes. Daar konden we nu geen kijkje in nemen. Wim is trouwens afnemer van deze stenen voor zijn handel.
Zelf heb ik het ook wel aardig naar mijn zin gehad. Ben in de straat tussen de huizen waar Wim ook was op drie plaatsen gaan spelen. Mijn muziek klonk alleen te fel in mijn oren. De verdiensten waren zoals ik kon verwachten en ik kreeg redelijk veel aandacht van het publiek.
Toen Wim zijn kraam had staan en het nog te vroeg was voor mij ben ik rondgelopen op de markt. Hier werden kippen en konijnen verkocht en wat dies meer zij.
Op duizend meter hoogte ben je letterlijk dicht bij de wolken. Een foto ervan geeft een beetje een indruk, een filmpje komt misschien morgen op de status van WhatsApp.
We zagen vooral hoe mooi het landschap is waar we doorheen mochten rijden.
Vanmorgen toen we de kraamplek hadden vastgelegd gingen we eerst een café in voor koffie. Om half acht is het daar al een drukte van jewelste en erg gezellig. Voor Wim, die 's morgens thuis nog niet gegeten heeft, is zo'n gang naar een café de gelegenheid om wat broodjes te nuttigen. En dat doen hier de meeste bezoekers, die vooral marktlui zijn, ook.
Bij mij gaat zo'n broodje er ook nog wel in, hoewel ik thuis voordat ik vertrok al ontbeten heb.
Zo mensen. Dit was het voor vandaag. Een lange dag zit erop. Morgen blijf ik waarschijnlijk thuis, maar Wim gaat lustig door. Vrijdag gaat hij ook niet, maar zaterdag zoals het er nu naar uitziet, gaan we weer samen. Weer de hoogvlakte op, maar niet zo ver.
Spreuk van de dag.
Halve waarheden hebben dubbele bodems.
B o n n e N u i t.
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten