Goedenavond, bonsoir.
Interessant om te kijken hoe het met mijn psyche verder zal gaan na de klap van gisteren, toen ik ontdekte dat ondanks de deur die op slot was er toch weer dieven in huis geweest zijn. Een bankoverval kun je het noemen want onder een zitbank stonden er potjes geld, die ze meegenomen hebben.
Afgelopen nacht heb ik redelijk geslapen. Af en toe werd ik wakker en dacht dat ik een nachtmerrie had gehad om daarna te beseffen dat het echt gebeurd is. Het is een aantal jaren geleden ook al voorgekomen tijdens mijn verblijf in Nederland. Daarna heeft het toch wel een paar jaar geduurd eer ik er weer vertrouwen in had dat de plek van mij was en niet een graaiplek voor iedereen die iets kon gebruiken van mijn spullen. Het op slot kunnen maken van de deur deed me geloven dat mijn spullen veilig stonden. Maar nu is dat vertrouwen dus weer helemaal opengebroken. Wat nu als ik straks hier weer wegga? Een briefje achterlaten voor inbrekers dat er geen geld meer in huis is vanwege mijn platgedrukte vertrouwen in de goedheid van de mens?
Hoe gaat mijn psyche nu? Eigenlijk zit ik hier nu toch weer vrij ontspannen en ik heb er wel vertrouwen in dat ik er innerlijk niet veel onder zal lijden. De scherpe kantjes zijn er al vrij snel vanaf, zo lijkt het. Vanmorgen moest ik me er wel even toe zetten om naar Vernoux te gaan voor de markt van donderdag, maar de levendigheid daar bracht me al gauw op andere gedachten. Ik trof een artiest die me erg aansprak.
Zijn instrument was al heel bijzonder en hij zong in een mij onbekende taal. Hij vertelde dat hij de klanken zelf verzon. We hadden een leuke samenwerking want met mijn klompen kon ik het ritme accentueren. Er staat heel wat van op de status van WhatsApp.
Schattig was vandaag dat ik een armbandje om mijn pols gebonden kreeg door Siloé.
Zowel het armbandje als de foto zijn van Siloé.
Het was een gezellige bedoening in Vernoux.
Niet te warm ook vandaag, dat maakte het fietsen van en naar Vernoux gemakkelijk voor mij. Ik hoefde met spelen ook niet tegen de zon in te kijken.
Terwijl mijn uitrusting daar stond ben ik rustig om me heen gaan staan filmen.
Deze kat viel op omdat hij zo zichzelf was. Hier ligt ie alleen maar vaak lag ie ook temidden van de passerende mensen. Tot een kind hem wegtrapte.......
Op de terugweg ben ik even op visite geweest bij mijn buren Yvon en Olivier.
De Col de Montreynaud waar ik overkwam staat ook weer eens op de foto.
Vanaf deze col heb je uitzicht op mijn plek Les Costilles, dat op de overkantse berg ligt.
Wim komt morgen waarschijnlijk bij mij om, naar zijn zeggen, wat tot rust te komen. Hij is nogal moe de laatste tijd. Je moet het ook maar allemaal doen, al die markten af en dan altijd heel vroeg opstaan. Hij is geen 32 meer. 81 zelfs.
Morgen komt er ook bezoek van Jan en José met hun hond Catootje. Ze zijn al een maandje op reis met hun camper. Het is wel fijn, want met Jan krijg ik de kapper aan huis. Mijn haren moeten nodig weer bijgesnoeid worden.
Uitspraak van de dag.
Het geld kan me gestolen worden.
T o t M o r g e n
À Demain.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten