Vanavond op de pont naar Lith vernomen dat vanaf 1 januari je daar nog maar tot acht uur terecht kunt,(in de zomer tot negen uur)
Geruchten had ik al gehoord, maar het gaat dus door.
Het betekent dat ik voortaan het niet zo laat meer kan maken als ik in Brabant geweest ben.
Via Megen kan nog wel in geval van nood, maar dat is echt een uur langer fietsen.
In de zomer zou ik nog naar huis kunnen zwemmen, wat in het verleden al gebeurd is.
Of dan de tent meenemen en daar heerlijk in slapen aan de Brabantse Maas.
Een andere verandering , die ingrijpender is, is ook in de maak, heb ik vandaag begrepen.
Maar daar ga ik ook niet teveel reeds aan denken.
Zoals een vriendin zegt:"God lacht om al onze plannen".
En ik vind:"Leef in het heden, en oordeel niet over wat er gebeurt, ook al zie je op het moment een verandering liever niet komen ".
Zelfs al weet je dat je niet lang meer te leven hebt, ook dat kun je accepteren, wetende dat het een lot is waar eenieder van ons ooit mee te maken krijgt
Vanavond bij het scheiden van het zonlicht naar André gegaan en onderweg in Lith gekocht wat ik dinsdag waarschijnlijk ergens heb laten liggen.
Overdag naast breien ook ervoor gezorgd dat er hout van de houtstapel buiten boven de kachel belandde . Het droge hout uit de badkamer beneden is namelijk op aan het raken.
Mijn accordeon bracht het liedje SAILING te berde, een liedje dat me vaak diep in mijn ziel raakt, ook als ik het op markten of in winkelstraten laat horen. Soms moet ik er gewoon bij huilen.
Het bracht me tot deze woorden:
Als straks de mensheid elkaar in de armen valt is de onwetendheid voorbij.
Dan begrijpen we eindelijk dat het mysterie van het bestaan zo groot is dat we het niet kunnen en hoeven te bevatten.
Dan kunnen we uithuilen bij elkaar om zoveel angsten en pijnen die we gehad hebben en waar we nu van verlost zijn.
Dan zullen we allemaal zo dankbaar zijn in de geborgenheid die God ons geeft en die wij elkaar geven.
Ja, we zullen uithuilen met al die mensen waar we op aarde afstand van hebben moeten nemen.
Mijn broertje dood die nooit is dood geweest zal naast me gaan staan en we zullen beseffen dat dat liedje SAILING nu verleden tijd is.
Want we zijn HOME AGAIN cross the sea.
Ja, mensen, waarheen, waarvoor, waartoe?
Er zijn veel liedjes over geschreven.
Ik ben blij dat ik er wat van mag uitdragen naar buiten toe met mijn instrument .
Misschien morgen ergens
Het is dan weer vrijdag, de dag van de vier markten.
Welterusten alvast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten