Het ging als een schok door me heen.

 Zojuist even door de paardenwei gegaan om bij de Maas mijn compost te deponeren.

Je moet dan wel goed bukken om de stroomdraad niet te raken.

Maar dit keer was ik toch even heel geschokt.

Vanmorgen bij het ontbijt ook.

Mijn verbazing was groot dat het grote kaasstuk van een kilo, gisteren gekocht in de supermarkt, nergens te vinden was.

Daarom moest ik het hier maar mee doen.

Een raadsel hoe ik zo dom ben geweest dit levensmiddel niet mee te nemen.

Misschien in het karretje laten liggen.

Bij nader inzien kan ik me ook niet herinneren het karretje na uitladen teruggebracht te hebben.

Een black out, zullen we maar zeggen.

Maar lang was ik niet van slag door deze onbegrijpelijke misser want was in afwachting van Eva, een meisje van de kunstacademie, die mij een interview af zou leggen.

Altijd wel interessant om mensen te ontmoeten die met creatieve dingen bezig zijn.

Dat stimuleert je eigen inspiratie ook.

Het duurde lang eer ik een beetje begreep wat een psychologisch onderzoek nu te maken heeft  met haar opleiding voor grafische kunst.

Het heeft misschien te maken met dat ze mij ook een beetje kunstzinnig vindt.

Het was niet voor niets dat ze mij uitgekozen heeft. 

Om meer van mij te weten dus dit interview, maar ook gaat ze een doos maken met spulletjes waarmee ik iets kan doen.

Ja, het blijft vaag, maar de toekomst zal mij meer helderheid verschaffen.

Het houdt wel een opdracht in voor mij, want ze moet later de doos weer terug hebben.

In ieder geval hadden we gezellig gebabbeld, heb haar wat van mijn truien laten zien en wat accordeonmuziek laten horen.

Toen ze weg was heb ik nog wat naalden gebreid totdat het, al weer heel snel, kwart voor vijf was en de dagdag dus voorbij.

Ook op mijn smartphone liedjes beluisterd, waarvan de tekst te boek staat.

Een mooie manier om er zo achter te komen hoe ze klinken en dan meteen kijken of ik ze op de accordeon kan krijgen.

In het halfduister nog houtjes gehakt. Daar heb je minder licht voor nodig, hoewel het wel uitkijken geblazen is voor de vingers.

Zojuist in het hele duister, bij kaarslicht, een volle pan met ratatouille klaargestoomd.

Vooralsnog niet veel honger, maar de avond is nog lang en een deel van de schotel is voor iemand anders bestemd.

Goede voortzetting gewenst van deze dag.