Zoals ik schreef ben ik er gisteravond in het donker met een fietslampje in mij mond met nogal wat moeite op kunnen komen op mijn drijvend huis, vanmorgen was het even puzzelen om er af te komen.
De loopplank lag er nog slechter bij namelijk.
Maar hier heb ik laarzen en dus hoefde ik niet met blote voeten door het water naar de overkant.
Het lukte niet in mijn eentje om het gevaarte weer goed te leggen, maar met André erbij was het zo gepiept.
De oorzaak van het in het water schuiven van de loopplank is dat er teveel beweging in de boot zit.
Hij ligt niet goed genoeg vast. En inderdaad bij nadere inspectie blijkt een belangrijk touw kapot te zijn.
André die van aanpakken houdt wilde meteen al een ander touw om een nader in te slaan ijzeren staaf bevestigen.
Die had ik er al via vele hamerslagen ingetimmerd toen Erik kwam.
We hadden afgesproken.
Woensdag is een vrije dag voor hem en vele zondagen op een rij dat de ponten eruit lagen kon hij niet komen.
De klus met André hebben we toen gestaakt.
André wilde na een onderbreking wel verder ermee maar ik wilde mijn visite niet wegsturen.
We hebben weer een beetje bij kunnen praten en bij kunnen puzzelen.
Toen Erik rond twee uur weer naar huis ging ben ik verder gegaan met hout van Rijkswaterstaat hiernaartoe halen.
Mijn laarzen , nodig om de loopplank te betreden, kon ik aanlaten om ermee door de modder te baggeren.
Op het laatst kwamen Hennie en Janny met hun hond Bo aangewandeld en hebben we even bijgekletst al wandelend.
Echter, bij terugkomst kwam ik onze Pietje tegen die als een speer ervandoor ging, de Veerweg op.
Nu is daar nog weinig verkeer vanwege de niet varende pont,maar het beest was ook de hoek omgegaan de wel bereden dijk op.
Ik met de fiets erachteraan.
Voorbijgangers hadden hem gezien.
Gelukkig uiteindelijk kwam ik hem tegen ergens op die dijk en heb ik m bij de halsband vastpakkend richting huis gekregen.
Ik denk dat hij de sporen van vrouwtjeshond Bo heeft gevolgd.
André die zijn hond kwijt was was blij dat hij teruggevonden is na zijn avontuur.
En nu is het etenstijd voor mij.
Vandaag sperziebonen uit Senegal.
Erik was zo aardig vandaag wat boodschappen voor me mee te brengen en wist dat ik van bonen houd.
Gisteren op mijn tocht van en naar Vught was het er niet van gekomen.
Smakelijk eten gewenst dus voor wie ook nog eten moeten.
Auf wiedersehen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten