Alles vervalt, ook spreukenbordjes zijn onderhevig aan de tand des tijds.
Gisteren zag Erik een bordje dat hem aansprak.
Ik wilde het hem geven, maar we vonden beiden dat het geen bordje was dat nog lang mee zou gaan of leesbaar zou blijven.
Je ziet, de onderste helft van het bordje dreigt weg te vagen en dan hou je nog maar een halve waarheid over.
Vandaag een splinternieuwe uitvoering van de spreuk gefabriceerd.
Maar veel hele nieuwe teksten zijn er de laatste tijd niet bijgekomen.
Inzendingen van lezers zijn welkom!
Het was vandaag een dag met veel zon en op mijn terrassen was het goed toeven.
In de zon en uit de wind zat ik prima, als afwisseling met de fabricage van aanmaakhoutjes.
Van André heb ik heel wat schrootjeshout gekregen.
Elke dag gebruik ik de gebeitelde aanmaakhoutjes om één of twee keer de kachel aan te maken.
Als ik op de boot ben in tijden dat er niet gestookt hoeft te worden worden ze gebruikt om buitenvuurtjes te maken waar eten op gekookt wordt.
Dit hout is dus voor mij een waardevolle schenking.
Ook ben ik vandaag een slaapzak gaan wassen. Dit in het kader van het feit dat ik zin had in dit werkje. Daar moet ik dan van profiteren, want dat is niet vaak het geval.
Er ligt nog meer van dit spul dat graag een wasbeurt krijgt, dus als ik in de stemming blijf komen er deze week nog meer aan de beurt.
En nu, half acht, mag ik weer aan tafel.
Mijn buikje rammelt, dus dat wordt een nuttige aangelegenheid.
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten