Het is en blijft uitkijken voor mensen die mijn boot betreden.
Maar vanaf vandaag is het weer een beetje minder gevaarlijk.
André en Mary, die bij Berlijn woont en een week te gast is bij mijn buurman zijn bezig geweest kapotte leuningen te herstellen.
Mary is hier aan het lassen.
Ze waren al een uur bezig toen ik er erg in had, zeiden ze.
Ik zat boven rustig in de stuurhut en hoorde wel ijzerige geluiden,maar dacht dat ze bij André aan het werk waren.
Zelf zat ik vandaag meer in de houtbewerking.
Na het meeste gezaagd te hebben wat direct in de kachel kan ben ik daarna flink aan het bijlen gegaan.
Voor dit dikke hout is de vorig jaar van Jan( uit Oss) gekregen kloofbijl onontbeerlijk.
Morgen krijg ik misschien bezoek van Born en van hem herinner ik me dat hij het ook heerlijk vindt om zich op deze manier uit te leven.
Wat de zaag betreft heb ik vandaag een ingreep gedaan die niet iedereen kent.
Door met een tangetje de tandjes verder uit elkaar te trekken wordt een botter geworden zaag weer scherper.
Wel moet je nu met zagen wat vaker op en neer om door het hout te komen. Het is vergelijkbaar met een kleiner verzet gebruiken op de fiets. Het fietst lichter maar je moet vaker rond.
En dan tussen het zagen door af en toe een naaldje breien.
De tekening zoals die zich nu ontwikkelt bekoort me.
De trui zelf iets minder omdat ik nu weinig met kleuren werk. Maar mijn opzet is het om het dit keer met alleen maar echte zelfgesponnen schapenwol te doen, wat een rustiek resultaat moet geven.
Zo, het is acht uur. Het warme eten gegeten, tijd voor rustige momenten.
Deze mooie foto uit de omgeving van Nuland wil ik u niet onthouden.
Goede avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten