Daar ging Frans, enkele minuten geleden, de terugreis aanvaardend naar zijn woonplaats Schaijk.
Het wordt een flinke fietstocht, want hij moet de pont van Appeltern naar Megen nemen.
Die van hier ligt er al weken verlaten bij, nu niet meer vanwege stakingen, maar omdat er teveel personeel ziek is.
Hij was onverwachts gekomen en was er niet van op de hoogte. Toen hij aan de overkant in Oijen er bijna dacht te zijn moest hij nog een uur fietsen om via de pont Lith-Alphen hier te komen.
Ach ja, hij vindt (om)fietsen niet zo erg en de avondtocht waar hij nu mee bezig is schrikt hem ook niet af.
We zijn samen al verschillende keren ook van en naar en in Frankrijk gefietst en tegen de avond was ik degene die een slaapplaats wilde zoeken terwijl hij het in het donker fietsen juist mooi had gevonden.
Ik had juist in de planning binnenkort naar hem te komen om hulp te vragen bij het in orde maken van mijn toekomstige reisfiets. Welke van de twee fietsen die ik hier heb het wordt weet ik nog niet.
Morgen of dinsdag of vrijdag komt het hem deze week uit.
Toen Frans kwam rond vijf uur was net Erik een uur geleden weggefietst. Hij wist het wel van de vaartijden van de ponten. Door al die stakingen was het wel maanden geleden dat hij op zondag heeft kunnen komen.
Toen Erik binnenstapte was Jacob er.
Het kwam mooi uit dat deze twee elkaar troffen. Hun ontmoeting leverde een voelbaar goed gesprek op waar Jacob later nog speciaal om belde dat het hem zo goed deed.
Zo zie je maar weer, alles komt zoals het komt en het toeval heeft weer veel opgeleverd vandaag.
Mijn allereerste bezoekje was vanmorgen dat van de zon die door mijn raam heen gluurde.
Dag dag, zei ik terug tegen de zon, en toen werd het tijd om op te staan.
Nu mag ik er lekker in.
WELTERUSTEN.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten