Was niet erg fit toen ik vanmorgen op de fiets zat met als doel Wageningen.
Ede of Veenendaal had ook nog gekund maar de wind had lichtelijk een noordelijke component en dan is Wageningen iets gemakkelijker bereikbaar.
Even dacht ik zelfs nog om het bij Rhenen te laten, wat een kilometer of tien voor Wageningen ligt.
Ook was ik nog niet zo in de Wageningse stemming vanwege dat ik daar al een paar keer weggestuurd ben.
Maar vooruit, mijn fiets draaide in Rhenen rechtsaf de Grebbeberg op en puf puf puf om kwart over twaalf kwam ik aangesjokt in de weer gezelligheid uitstralende straten.
Zou ik eerst maar even gaan klagen bij Dick dat
ik zo moe was?
Nee joh ,aan de gang jij, vermaande ik mezelf. Het artiestenbloed stroomde bij het zien van al mijn " publiek".
Nauwelijks had ik mijn spullen uitgepakt en Dick kreeg me in de gaten."Hè, ben je er weer"? ,galmde het over de markt, zo hard dat iedereen in de omgeving het kon horen.
Deze inleiding werd door mij gevolgd door een openingsdansje en daarna heb ik me drie kwartier lang flink uitgeleefd. De moeheid was meteen verdwenen.
Zo leuk was het met al dat dansende en springende kleine grut om me heen. Het leek wel een kinderfeestje.
Hier zijn er een paar met mijn hoedjes aan de gang.
En toen pauze voor mij in de HEMA. Een daverende verrassing want daar was ook ineens Andries, de EHBO'er van een week geleden, toen ik ook op weg naar Wageningen was maar mijn fiets halverwege strandde en hij naar me toe is gekomen om te helpen.
Nu moest hij toevallig ook in Wageningen zijn.
Ook vandaag is hij, aan deze andere fiets, aan het sleutelen gegaan.
Mijn zadel ging hoog en laag alle kanten uit en ik nam aan dat het kapot was.
Maar ja, zolang ik enigszins kan fietsen, pas ik me meestal aan die ongemakken aan.
Echter, Andries zag meteen dat het zadel helemaal niet stuk was. Het zat alleen los en het was een kwestie van vastdraaien met een inbussleutel..
We hebben samen ook nog lekker in de restauratie van de HEMA zitten smikkelen en drinken.
Behalve de ontmoeting met Andries waren er ook andere spontane gesprekken met mensen.
Er kwam iemand die door mijn spreukenbordjes zich aangetrokken voelde mij allemaal zelf gemaakte gedichtjes voordragen.
Hij ging vanavond verder schrijven aan zijn bundel.
Gedichten moet je niet bedenken, vond hij, maar ze moeten spontaan in je opkomen.
En daar geef ik hem gelijk in.
In deze stad met zoveel goede energie staat ook dit te lezen:
Rond half zes de terugtocht aanvaard. Dick had me wel uitgenodigd bij hem te komen eten en overnachten net als de vorige keer in de december, maar nu wilde ik liever naar huis, wat niet erg gemakkelijk was, want het waaide met vlagen flink.
In de vertrouwde frietzaak in Kesteren nog wat genuttigd. Was wel nodig want ik had even de hongerklop.
Kwart voor negen was ik thuis op het honk.
Op de heenweg zat ik, moe nog, op een bankje vlak voor Ochten wat uit te rusten en administratie te doen. Is een beetje traditie geworden als ik deze kant op ga.
Naast dezelfde wandelaars als de vorige keer kwam er nu ook een ruiterin op een prachtig, goed onderhouden paard voorbij.
Ze stopte en we hadden een gesprekje.
En zo is weer een eind gekomen aan een boeiende dag.
Lekker slapen zometeen.
Welterusten.( Het is alweer tien voor elf)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten