Het leek op een klapband toen iets voor Druten een piepgeluid van ergens tegen aan schuren gevolgd werd door een doffe plof.
Meteen gestopt en wat zag ik:
Iets heel anders dus gelukkig. Te wijten aan het feit dat ik niet de moeite had genomen om de riempjes van de fietstassen om de pakkendrager te doen.
Het gebeurde op een rustig fietspad en daar kon ik de tijd nemen om het een en ander op de foto vast te leggen alvorens het geheel weer op het achterrek te schuiven.
Mijn telefoon had ik gelukkig in mijn jaszak en er was alleen wat zorg over de accordeon.
Ooit is ie er bij het spelen ook al eens bij gaan liggen en toen was er binnen van alles verschoven. Toen moest er even ingegrepen worden.
Maar op de " speelplaats" te Druten aangekomen bleek er niks mis mee te zijn.
De sfeer was een beetje minder dan anders, maar er waren enkele mooie ontmoetingen.
Bijvoorbeeld kwam Tineke enthousiast zwaaiend op me af, vergezeld van kleindochter en twee van haar zussen.
Tineke woont zelf in Veenendaal en heeft ooit een tijdje in Alphen gewoond, vanwaar we elkaar kennen.
We zijn elkaar deze winter tussen Sinterklaas en Kerst in Veenendaal ook al tegengekomen toen ik er speelde. Juist heb ik het nu al een week in mijn hoofd om daar morgen weer eens heen te trekken en dan haar misschien ook wel ontmoeten op de markt daar.
Maar nu zagen we elkaar ook al in Druten waar die twee zussen die bij haar waren ook wonen, evenals die kleindochter.
Helemaal zeker is het nog niet of het Veenendaal wordt, maar de uiteindelijke invulling van de dag valt morgen weer te lezen.
Een andere blijde ontmoeting was met een vrouw die nu in Druten woont en Brabantse is van oorsprong.
Ze begreep mij helemaal, zei ze ,mijn bordjes in ogenschouw nemende.
En ook dat je met muziek heel veel kunt vertellen wat woorden niet kunnen.
Ze had het liedje in haar hoofd van Gerard Maasakkers, Brabantse zanger:" Hee, godde mee, we gon een eindje lopen, hou toch op met poetsen, kik toch nie zo nauw. Hee, godde mee, de bluumkes gon wir open, lot oewen jas mar hangen, tis nie kou.........."
Voor wie Brabants kan lezen of het liedje kent zal de tekst wel duidelijk zijn.
En het was mooi om het weer eens te spelen en het voor te dragen.
Wie weet wordt morgen, hierdoor geïnspireerd, nog wel het Brabantse Uden uitverkoren als speelstad in plaats van Veenendaal.
Op weg naar Druten, in het dorpje Puiflijk, al vaak deze toren gepasseerd, waar ik nu eens even bij stil ben gaan staan, want er stond een beschrijving bij.
De toren blijkt het restant van een middeleeuws kerkje.
Het staande mannetje op deze beschrijving , de aanzetter van het carnaval in Puiflijk,heb ik teruggevonden.
Voor de tabakssnijder onderaan op het affiche heb ik de moeite ( nog) niet genomen. De volgende keer misschien ga ik hem opzoeken.
Nu in een warm huis mag ik weer aanschuiven aan tafel voor het avondeten.
Boerenkool met spekjes. Mmmmmm.
Fijne avond gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten