Goedenavond.
Dit keer zit ik nog even bij een (uitdovend) vuurtje. Het daarop klaargemaakt eten is daar ook tot mij gekomen, in plaats van in de tent, zoals dat bij kortere en koudere dagen gebruikelijk is.
Maar vandaag was ik bijtijds gestopt. Eigenlijk omdat er regen zou kunnen komen, maar die kans daarop is nu verkeken volgens Weeronline.
Vandaag waren er op mijn route, de vrij drukke N 332, heel veel fietsgroepen, sommige vergezeld van waarschuwende auto's, zoals je die ook bij convoi exceptionnel hebt. Het zal zeker een bepaalde reden hebben, al die fietsers.
Het betekende voor mij dat ik extra uit moest kijken, want de weg was niet al te breed en deze fietsgroepen nemen veel ruimte in beslag en letten weinig op het andere verkeer.
Zo waren er af en toe hele files van auto's, omdat de fietsers zo rijden alsof de weg van hun alleen is.
Maar behalve dat vond ik het ook heel gezellig, al die fietsgenoten, en een paar keer ben ik gestopt en langs de weg gaan staan om te proberen een beeld te schetsen via een filmpje op de status van Whatsapp.
Daar komt weer zo'n peloton aan.
Een van de ontelbare groepen die ik vandaag tegenkwam.
Leuk om de mensen ook te begroeten en in dit geval een liedje voor ze te zingen. Zie de status van Whatsapp.
Nu ben ik inmiddels in de tent gaan zitten. Daar is het nu koud, hij is niet verwarmd door de stoom van het warme eten, zoals dat anders wel het geval is. Het was sowieso frisjes vandaag. Op de fiets had ik zelfs mijn dunne regenjas aangedaan. En het word nog kouder, lees ik.
Maar ik ben flink en ga misschien zelfs extra de koudere streken in. Er is namelijk sinds een paar dagen een ander reisplan dat door mijn hoofd gaat, en dat behelst onder andere dat ik over tweehonderd kilometer de Middellandse Zee ga verlaten en dan de rivier de Ebro volgen om dan later de Franse grens ergens over te steken bij Biarritz, in het zuidwesten dus van dat land. Dan wordt het een minder avontuurlijk vervolg dan via Italië naar landen als Roemenië en Bulgarije te rijden, waar ik mensen wil bezoeken. Daar heb ik innerlijk nog wat strijd over.
Maar als we tweehonderd kilometer verder zijn zal die strijd wel voorbij zijn, hoewel zo'n tweestrijd ook wel eens op het kruispunt van twee wegen beslist wordt.
Zeer te spreken was ik vandaag over een imponerend bloemstuk dat zomaar ergens over de weg hing.
Dit kun je met recht een kunstbloem noemen
Hier ben ik er zelf eens onder gaan staan.
Vanavond geen zicht op de zee, zoals gisteren, maar voel me hier veel vrijer. Gisteravond en vanmorgen kwamen daar veelvuldig wandelaars met honden voorbij. De honden waren vriendelijker dan hun bazen naar mij toe, maar er was ook niemand die me kwam zeggen dat ik er niet mocht staan.
Uitzicht op zee vanmorgen.
Nou mensen, dit was mijn verhaal weer voor vandaag. Wordt vervolgd morgen.
H a s t a M a ñ a n a .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten