Hola Buenas Tardes.
Ben nog steeds een beetje beduusd na het optreden van de lokale politie van Cartagena tegen mij die ook aan het optreden was.
Het was voor mij geen probleem om in te pakken toen ze zeiden dat het niet mocht, maar toen moesten ze mijn paspoort zien, en daar waren ze eindeloos, wel een kwartier lang in aan het kijken, al bellende.
Ondertussen had een van de agenten mij wel drie keer verteld dat als ik vandaag weer zou spelen in Cartagena ze mijn verdiensten plus mijn accordeon in beslag zouden nemen.
Ik probeerde tevergeefs de sfeer wat luchtiger te maken door van mijn reis te vertellen, waarbij ik me even uitrekte. Mocht ook al niet, aan zijn afkeurend gebaar te merken. Had de neiging toen ze zo uitgebreid serieus met mijn paspoort bezig waren om een foto van dit theaterstukje te maken voor de blog. Maar ja, dat kon natuurlijk niet.
Vanmorgen kon dat wel. Net voordat ik op wilde staan werd ik verrast door twee bouwvakkers die aan het werk gingen in het huis waarnaast mijn tent stond. Deze waren allervriendelijkst. Ze hielpen me zelfs bij het verzamelen van houtjes voor mijn theevuurtje. En om het vuur aan te maken kreeg ik een stuk cementzak. In ruil daarvoor trakteerde ik hen op arbeidsvitaminen. Toen waren ze inmiddels al met vijven.
Ook heb ik een filmpje gemaakt dat nu op de status van Whatsapp te zien is. Ook mijn optreden is trouwens door een van hen opgenomen op zijn smartphone.
Maar van die overdreven ijverige agenten ben ik wel een beetje onzeker geworden. Misschien deden ze ook wel zo omdat er een man in burger bij stond die met hen mee dacht. Misschien de burgemeester of een wethouder of zo. Eigenlijk had ik willen vragen wat nu eigenlijk het probleem was, in ieder geval een normaal menselijke verhouding willen creëren. Maar zolang ze mijn paspoort in handen hadden durfde ik dat niet, de situatie had ook gecompliceerder kunnen worden. Ik zag me al naar het bureau moeten vanwege brutaliteit.
Maar ja, het is Spanje, niet echt een land waar ze echt moeilijk kunnen doen. Een dergelijke situatie in Marokko of Bulgarije lijkt me enger. In Oekraïne heb ik vier j́aar geleden wel zoiets meegemaakt, maar kon na een half uur gedreig toch ook weer verder fietsen. Maar toch, je weet maar nooit. Na vandaag ben ik weer wat onzekerder geworden naar overheden.
Ondertussen zit ik op mijn nieuwe kampeerplek wel goed. Het is zo te zien een vroegere camping.
Geen politie en ook geen bouwvakkers te vrezen.
De maan is ook al te zien aan de hemel.
Als ik goed kijk zie ik ook een paar campers op het terrein. Een kleine oase met bomen is het in het woestijnachtige zuidoosten van Spanje. Vanavond dus een keer niet in de kale vlakte de nacht doorbrengen, maar in een van nature beschut gebiedje.
In Cartagena stond dit gebouw, dat ik wel fotogeniek vond.
Met deze spreuk ben ik het helemaal eens.
Goed leven is een kunst!
Kwart over zeven is het inmiddels. Zit nog buiten waar het donker is geworden met nog wel het schijnsel van de zon aan de horizon. Venus is er ook weer in alle helderheid. Ik word zowaar al geplaagd door muggen, maar niet zo erg als een paar weken geleden een keer. Toch maar niet te lang wachten met het aanschaffen van een nieuwe tent. De rits van mijn binnentent haperde gisternacht al weer een keer.
Mooie dromen is mijn wens.
B u e n o s S u e ñ o s .
Zo was vanmorgen mijn blik uit de tent, alvorens de bouwvakkers kwamen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten