Goedenavond.
In tegenstelling tot gisteren heb ik op deze plek weer veel bereik om de administratie normaal uit te kunnen voeren. Mijn verhaal kon ik gisteren wel aan Piet overdragen, die het op zijn beurt op de blog heeft geplaatst.
Vandaag voel ik de hele dag mijn knie een beetje, maar niet genoeg om niet vooruit te denken aan hoe deze reis een vervolg kan krijgen. Het is nog ongeveer honderdvijftig kilometer tot de monding van de rivier de Ebro. Zoals ik nu denk ga ik dan de Middellandse Zee verlaten om door te steken richting Bretagne. Tegen die tijd moet dan de grootste kou wel uit de lucht zijn, want in de binnenlanden van Spanje is het op het moment nog barbaars.
Maar in die tussentijd kunnen we weer andere plannen komen of oude voornemens weer uit de kast gehaald worden. Het is nog altijd zo: De mens wikt, God beschikt.
Na ruim tien kilometer was ik in Valencia. Het eerste wat ik zag was dit in het oog springende kerkgebouw.
Het koffieterras was tegenover een mij aansprekende muurschildering.
Als jij al niet in jezelf gelooft, wie moet dat dan wel doen.
Maar we zijn en blijven ook mensen, en ik vind ook dat je je beperktheden mag zien.
Het was niet moeilijk Valencia door te fietsen, je hoefde alleen maar de zee aan te houden en opletten voor auto's hoefde je niet, wel voor wandelaars die ook over de kilometers lange boulevard huppelden.
Uitkijken voor wandelaars.
Ook ben ik even over het strand naar de zee gelopen om daar de groeten te doen en een filmpje te maken. Maar op de terugweg was ik nog meer gecharmeerd van een kind dat over het zand dartelde..........
............ precies voor mijn voeten struikelde........
.......... maar gelukkig meteen vrolijk weer opstond en verder liep.
Dit is te zien op de status van Whatsapp.
Het viel mij op dat er in het noordelijk deel van Valencia veel tuinbouw te vinden was, tussen de wijken door.
Een veld met aardappelen.
Een veld met uien.
Een veld met rode kool voor een huis waarop de tekst staat: minder beton, meer groente.
Ook wordt er veel aan fietsers gedacht in en rond de stad. Een heel stuk lang mocht ik als een vorst over dit soort vaak vrij liggende fietspaden rijden.
Het was aangenaam fietsweer bovendien. Nog wel fris maar met minder wind niet zo koud meer als gisteren.
In een plaatsje tien kilometer verderop zag ik auto's geparkeerd staan in een droogstaande rivierbedding.
En nu morgen maar weer eens verder kijken hoe ik noordwaarts kom.
Precies de zee volgen gaat niet altijd. Vanmiddag zat ik op een gegeven moment bijna op een autoweg. Gelukkig kon ik met behulp van de smartphone weer op het goede pad komen. Je moet na blijven denken.
Een prettige avond is mijn wens. Net als gisteren smeer ik voor vannacht een paar keer wat balsem op mijn knie, hoewel sommigen zeggen dat dat niet echt helpt.
Een soort tijgerbalsem is dit, Balsem Oriental .
Van een lezer kreeg ik tips voor een produkt dat je online moet bestellen. Dat is voor mij moeilijk zo op reis en ik heb hem gevraagd of ie dat mij even komt brengen uit Nederland........ Een lezeres wist onder andere te melden dat gember heel goed is tegen ontstekingen en ook veel biologisch fruit eten kan helpen.
Fijn dat vrienden zo meelevend zijn.
Om dit plan uit te voeren moet mijn knie nog heel wat rondjes maken.
Maar elke dag een beetje, en ook vele dagen niks. Het is zo fijn dat er geen haast achter zit.
B u e n o s S u e ñ o s .
Een mooie reis naar dromenland is mijn wens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten