Goedenavond, guten Abend, Buenas Tardes.
Het was een dag met vele ontmoetingen.
Het begon vanmorgen al toen ik nog bij de tent zat, die zichtbaar was vanaf de weg. Er kwamen twee fietsers langs die naar me zwaaiden en stopten toen ze zagen dat ik opstond om naar hen toe te komen.
Tobias en Mila.
Tobias musiceert.
Het stel komt uit Duitsland en ze hebben de afgelopen twee maanden door Marokko gefietst. Maar hun reis is nog niet afgelopen. De bedoeling is om nu via Frankrijk, Italië, Slovenië naar Aziatische landen te fietsen. Een klein beetje in die richting denk ik zelf trouwens ook, maar ik houd het wel bij Europa. Plannen had ik ook om naar Marokko te gaan, maar dat heb ik niet gedaan vanwege de verwachting van slechte wegen, grindpaden waar ik al slechte ervaringen mee heb in Spanje en Portugal. Dit valt volgens hen erg mee. Een ander punt waar ik wel tegenaan zou lopen is dat er vooral in het noorden veel gecontroleerd wordt. Waarschijnlijk om overtochten van immigranten tegen te gaan. Wildkamperen is dus erg moeilijk. Ze hebben al twee keer op moeten breken. Daarentegen als ze aan bewoners een plekje vroegen werden ze altijd hartelijk uitgenodigd om zelfs in huis te slapen. Op zo'n manier reizen ben ik niet gewend, het vereist een andere instelling dan de mijne. Maar ja, alles valt te leren.
Toen ik vertelde dat ik een accordeon bij me had toverde Tobias ook een muziekinstrument tevoorschijn. Hoe het heet? Ik weet het niet, maar het is nog kleiner dan een mondharmonica. Op de status van Whatsapp is zijn optreden te beluisteren, je ziet het ook op de tweede foto.
We hadden een goed gesprek, daar op een verlaten weg midden in de Spaanse wildernis.
Het was niet de enige ontmoeting vandaag. Na een zware en schier onophoudelijke klim zat ik op een col van vierhonderd meter uit te puffen en brood te eten toen er een fietsster zonder bagage van de andere kant de top bereikte en met mij een praatje begon. Zij reist met een camper, die twintig kilometer verderop staat en overwintert zo in Spanje. Na een poosje kwam van de andere ( van mijn) kant een mannelijke fietser, ook zonder bagage, die zich bij ons voegde. Ze kennen elkaar want hun campers staan naast elkaar beneden in het dal.
Al mijn nog overgebleven vijf powerbanks zijn ongeveer vol, dus mijn zonnepaneel heb ik in de fietstas gelaten. Nummer zes heeft het gisteren begeven na vele jaren trouwe dienst. Vandaag heb ik afscheid van hem genomen.
Daar ligt ie in de vuilnisbak.
Het eindpunt van vandaag is een ruïne waar ik nu met tent en al in zit.
De tent staat boven op een matras, verlengd met stenen.
Liever had ik de tent buiten ergens geparkeerd, maar dicht bij huis was het teveel een zooitje.
Wel heeft het huis een open haard, waarin de spinazie binnen de kortste keren het kookpunt bereikte.
Het vuurtje verbeterde de sfeer, die ik niet geweldig vind op deze plek. Ik zit nu ook een beetje onhandig in de tent op een zacht matras. Hopelijk kan ik daar ook op slapen straks. Harde ondergronden heb ik liever, belangrijk voor stabiliteit.
Nu nog een merkwaardig geval. Gisteravond toonde Google mij een artikel uit Spanje Vandaag waarin gewag wordt gemaakt van de man die ik op 23 januari ontmoette op het strand tegenover de camping, reizende met tractor en pipowagen. Een en ander is beschreven op de blog van die dag. Dit is de link naar het artikel:
https://www.spanjevandaag.com/
Maar zojuist toen ik vanaf de supermarkt een kilometer terugreed naar het huis waar ik nu ben kwam dit gevaarte mij, al toeterend voorbij. Helaas stopte hij niet en heb ik toen geen contact opgevraagd. Zeer toevallig allemaal en ook raar want volgens het artikel is de goede man al verder naar het oosten. Van gedachten veranderd?
Enfin, laat ik het hier bij laten voor vanavond. Nog een paar mooie foto's om te eindigen.
Een tunnelcomplex, wel een ander als mijn persoonlijke tunnelcomplex. Maar dankzij de verlichting en een ruime fietsmarge was ik niet bang.
Uitzicht vanaf de col naar de zee vanwaar ik omhoog ben gefietst.
Hasta mañana
Tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten