Goedenavond.
Wat zag ik er vanmorgen tegenop om de tent uit te komen. Enerzijds voelde ik me niet helemaal goed, maar buiten waaide het ook en het was fris. Mijn lange broek maar eens aangedaan en mijn jas over mijn trui.
Maar het viel reuze mee. Naast het schuurtje was namelijk geen wind en tevens plek voor het ontbijtvuur.
Daar op die zwarte zak kon ik mooi uit de wind en bij het vuurtje zitten te ontbijten, bovendien kwam al spoedig de zon mij verder verwarmen.
Maar op het moment van schrijven is het alweer donker en is mijn tent een kilometer of twintig naar het noorden opgeschoven. Nu staat ie nog meer temidden van sinaasappelbomen. Dat is prettig, want dan heb ik optimale beschutting voor wind. Er zijn hier wel veel slangen......Maar van dit soort slangen heb ik niks te vrezen.
Waterslangen zijn niet gevaarlijk.
De bedoeling was om vandaag een rommelmarkt te bespelen in Gandia, maar wat ik aantrof was een omvangrijke goederen- en groentemarkt. Het was al half twaalf toen ik er was, maar ik besloot toch om eerst een espresso ergens te drinken met het doel mijn lange broek te verruilen voor mijn kleurrijke short. Ik vond dat nu ik een keer speelde dat dan ook maar in vol ornaat te doen. Bovendien kon ik nog even naar het toilet.
Er was op de markt ruim plaats voor mij. Waar ik stond was ver van de kraampjes, zodat ik niemand stoorde en vrijuit kon spelen. Wel zat in de buurt van mij een zigeunervrouw met knoflook te leuren, net zoals afgelopen woensdag op de markt van El Campello enkele mensen dat deden. Dit is illegaal, te merken aan de omzichtige manier waarop ze dat doen. Aan de andere kant van mij en iets verderop zat ook iemand. Tegen het einde van de markt kwam de lokale politie mij voorbij, maar bleven bij haar staan. Inderdaad kreeg zij het verzoek om in te pakken. De zigeunervrouw was toen inmiddels al vertrokken. Wel fijn dat ze mij ongemoeid lieten. Ik speelde wel goed, maar als het niet mag is het toch vaak wet is wet.
Op de status van Whatsapp loop ik hier een beetje rond.
Het spelen deed mij, net als de vorige keer weer goed. Het is een soort therapie. Een manier om me te uiten naar de buitenwereld, het maakt me opener.
Een man uit Venezuela kwam met mij in gesprek. Hij sprak Spaans, maar was niet voor zijn lol in Spanje terecht gekomen. Hij heeft moeten vluchten uit zijn communistische land, waar familieleden van hem vermoord zijn. Hij zag er goed uit, ondanks alles wat hij mee heeft gemaakt. Ik heb hem heel veel sterkte toegebeden. Even later kwam hij nog terug om mij te filmen terwijl hij via zijn smartphone iemand aan het uitleggen was dat hij mij ontmoet had.
Een mooi beschilderde auto charmeerde mij vandaag toen ik op weg was naar de markt.
En deze muurschildering mag er ook wel zijn:
Ondertussen word ik een beetje gestoord soms door die rechterknie waar ik overdag weinig last van had, maar nu doet mijn hele been een beetje raar.
Maar weer afwachten hoe het morgen gaat.
Ook is het lastig dat mijn gebitsprothese niet goed zit. Vooral het brood eten is een zeer inspannende bezigheid. En die lijm die ik er af en toe opsmeer is secondelijm, dit keer in de betekenis van lijm die maar één seconde houdt.
Enfin, zo zijn er dus ook naast al die mooie reiservaringen dit soort mankementen die mij parten spelen.
Een fijne avond nog en morgen lees je weer of ik wel of niet op deze rustige plek gebleven ben.
S u e r t e ,
is de wens die ik uitsprak naar de man uit Venezuela, wat geluk betekent.
Het is tevens mijn wens van de dagsluiting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten