Kamperen op een originele manier. Oase van rust na fietsen in het auto- en windgeraas in een lelijke wereld van beton

 Wat een zaligheid! Hoe kom je op het idee, vraag ik mezelf af, om op het asfalt te gaan staan met je tent?

Het is een geweldige oplossing van het windprobleem, want hier achter een over de oude weg gegroeide struik is de wind weg, die verder de hele dag in mijn oren suisde. Het maakt de dag goed die moeilijk en inspannend was.

Fietsen door kale vlaktes op een weg met veel verkeer dat zowel luidruchtig en gevaarlijk was terwijl regenbogen in de lucht en donkere wolken veel nattigheid voorspelden. Toch waren er maar een paar spetters die op mij vielen, terwijl bij wijlen de weg kletsnat was. Regen die ik dus gemist heb. Dit kun je wel geluk noemen.

De grote stad Alicante gaf wat variatie en wat verlichting toen ik er doorheen kwam, of beter langs heen, want ik bleef de zee volgen en liet het centrum links liggen.

In een luxe café ben ik binnen koffie gaan nuttigen. Op het grote terras buiten was niemand te bekennen, hoewel er ook wat straalkachels stonden. 

Er was enkel nog maar plaats op een barkruk, waar ik niet van houd en de bediening was onvriendelijk. Toen de koffie ook nog één euro vijfennegentig kostte in plaats van de gebruikelijke één veertig besloot ik de overige vijfenvijftig cent te voldoen met elf stuivers. Zo was ik in ieder geval van dat teveel aan kopergeld af.

Na Alicante was het nog een paar uur fietsen met blik op oneindig toen op de top van een heuvel eerst een ruïne opdook. Die ben ik gaan inspecteren, maar moest concluderen dat noch binnen, noch buiten het gebouw plaats was voor de tent.

Er was binnen geen enkele plek waar geen stenen of gruis lagen en op veel plaatsen waaide het ook.

Buiten het huis was alleen maar deze richel.

Wel mooie planten in de "tuin".

Toen ik terugliep naar de weg om mijn fiets weer te pakken en verder te rijden zag ik op de inmiddels begroeid rakende vroegere weg flink wat struikgewas en besloot ik daar eens te gaan kijken.

Wat een verademing daar achter die struiken. Een oase van rust, geen wind meer. En de tent werd uitgerold.

Op hetzelfde asfalt kon ik daarna naar hartenlust vuurtje stoken en het eten erop bereiden.

Col kale staat er op het zakje waar boerenkool in zit.

Dit is voor het eerst dat ik deze groente in Spanje vind. Het smaakte me voortreffelijk, ondanks dat ik er geen spekjes bij had.

Kwart voor zeven nu. De avond valt en ik maak de binnentent ook dicht, want er komt koude lucht naar binnen. Morgen bij het opstaan zal ik de zee vanaf een afstandje weer zien vanaf mijn plek op the middle of the road. Erg wild ben ik niet op een wilde zee, om daar in de buurt te verblijven.

Tot slot nog een foto van de zoutbergen die ik vanmorgen passeerde.

Een gezellige avond is mijn wens.

B u e n a s   T a r d e s .