Met een mond vol tanden zit ik nu, op één tand na. De verwachting was dat de tandarts die ik wilde bezoeken de losgelaten stifttand weer netjes op zijn plaats zou lijmen. Maar toen hij een blik op de plek wierp waar de tand in de wortel terug moest worden gezet knikte hij resoluut nee. Met andere woorden, hij zag meteen dat de wortel niet goed genoeg meer was.
Het viel mij tegen, want ik dacht dat mijn doel bereikt was toen de secretaresse vanochtend positief reageerde op mijn vraag of de tandarts de tand vast wilde zetten.
Op de fiets ernaartoe had ik al flink zitten oefenen over hoe ik het moest vragen.
Om kwart over elf stapte ik binnen. Ze noteerde mijn naam, zei dat er nog drie patiënten geholpen moesten worden, maar dat ik om één uur terug kon komen. Ze was uiterst vriendelijk.
Geen probleem voor mij, behalve dat ik mijn tandenborstel niet meegenomen had en ik dan niet met koffiearoma in mijn mond bij de tandarts aan kon komen.
In plaats van op en neer naar huis te rijden was het een beter idee om eventjes een nieuwe tube plus nieuwe borstel te kopen.
Toen ik me om één uur weer meldde bij de secretaresse moest ze mijn paspoort hebben, waaruit ze van alles noteerde. Toen werd me een mondkapje aangereikt en leidde ze me naar de wachtkamer.
Zoals altijd vond ik het weer heel interessant zo'n zorginstituut als een tandartspraktijk van binnen te bekijken en te ervaren. Er liepen wel twee vrouwelijke tandartsen rond, dacht ik eerst, maar in werkelijkheid bleken ze assistentes te zijn. Helaas was mijn bezoek dus maar van korte duur en stond ik snel weer buiten, een illusie armer.
Maar er bestaat ook kunstgebittenlijm, waarmee protheses meestal wel een etmaal aan het gehemelte blijven zitten, weet ik van vrienden en kennissen die ook protheses hebben. In een farmacia zouden ze die tubes wel verkopen, dacht ik, en dat klopte.
Vanmiddag ben ik ermee aan het experimenteren gegaan, maar zonder veel succes. In plaats van een heel etmaal hield het bij mij een à twee uur.
Desalniettemin was het weer een fijne middag op een heerlijke plek in de zon. Gewerkt aan mijn tweede mouw. Hoewel ik nooit haast heb om een trui af te krijgen ben ik daartoe toch iets meer gedreven. De temperatuur is namelijk zodanig dat een dikke trui al bijna te warm is als ik, zoals gisteren, optreed met de accordeon.
Dus over een paar weken kan die mooie nieuwe trui aan.
Een fijne avond is weer mijn wens, en mooie dromen.
B u e n o s S u e ñ o s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten