Goedenavond.
Het is weer zover. Voor de tweede keer in korte tijd krijg ik een aanzoek om in contact te treden met een jongedame, die mij verwisselt met een ander persoon.
Wat moet ik met zo'n lelijk ding, zouden ze in Brabant zeggen.
Anna suggereert dat ik Ruben ben, de baas van een Chinese compagnie. Ze wil iets van mij kopen uit mijn technologieprogramma.
Nagaand op Google bestaan Ruben en zijn compagnie echt.
Gelukkig ben ik achterdochtig genoeg om hier niet op in te gaan. Een tijdje geleden was er een dame die mij ook probeerde te verleiden. Tenminste, Linda Winemaker uit Ethiopië werd ingezet om mij uit de tent te lokken, terwijl zij zelf waarschijnlijk van niks wist, evenals nu onze Ruben.
Hier, op het terrein van een stukje afgedankte rijweg waar ik vandaag voor de derde dag mijn eigen leventje kon leiden temidden van mijn kleurtjes is niemand mij lastig komen vallen. Ook de wind niet. Die is, evenals de voorgaande dagen, aan de andere kant van het struikgewas blijven waaien. Een levensgroot verschil was de sfeer aan die kant vergeleken met het rustige huiskamergevoel dat ik vandaag weer had.
Behalve een beetje breien was mijn hoofdtaak vandaag vooral de reparatie van mijn binnenslaapzak.
De afgelopen nacht had de rits ervan het begeven.
Met heel sterk garen heb ik vandaag het hele zaakje dichtgenaaid.
Vannacht krijg ik geen koude voeten meer.
Een ander handwerkje was het uit elkaar halen van al mijn bolletjes katoen die spontaan in elkaar waren verstrengeld in een grote warboel.
Nu heb ik weer overzicht over de verzameling waaruit ik kan putten voor het vervolg van de trui.
Er is nog een ander probleem ontstaan, wat ik niet zelf kan oplossen. Gisteravond toen ik mijn gebitje uitdeed ging ook een stifttand mee en verdween dus uit de wortel. Ik denk dat een tandarts deze tand weer in de wortel kan plakken. Maar zelf heb ik het pinnetje van de stifttand vanmorgen weer in de wortel kunnen krijgen en zo functioneerde alles vandaag toch weer als vanouds. Morgenochtend maar hopen dat het dan ook weer lukt.
Omdat er vandaag niet veel zon was is er niet veel geladen, maar een powerbank ging wel mee naar een café. Vandaag moest ik ruim drie kilometer daarvoor fietsen.
Fietsen over deze weg.
Hier in deze restauratie dacht ik koffie te kunnen drinken, maar bij nader inzien worden hier klassieke Amerikaanse auto's gerestaureerd.
Dit kunstwerk van de natuur verdient ook een extra plaatje.
Op een beetje afstand van de boot waar ik ook van houd. Daar ben ik aangesloten op de waterleiding en ze willen de meterstand weten.
2 kubieke meter heb ik geschat, terwijl het waarschijnlijk 1 is. Ze geloven het weer niet. Nu moet er iemand eerst weer een foto gaan maken van de ondergrondse meter. Wat een gedoe.
Vandaag hier heb ik ook weer anderhalve liter water verbruikt.
Voor de lezers wens ik vanavond een heerlijke warme douche! En daarna lekker slapen en dromen.
B u e n o s S u e ñ o s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten