Ik spreek mijn dank uit hier op dit stukje aarde te mogen zijn beland.
Zo in deze trant beschreef Guy zijn diepe verwondering en blijheid dat hij hier in de Cevennen is terecht gekomen.
Guy was een vriend van Michel , dezelfde Michel de kunstenaar die ik in mei in de Allier na zoveel jaren weer terugontmoet had.
Begin jaren tachtig had Michel met zijn vrouw Miriam de Mas les Ayrolles betrokken, een huizengroep in de Cevennen dat je eerder een ruinegroep kunt noemen, want veel direct bewoonbaars was er niet bij.
Het was een mooi project voor het stel om er een gedeelte weer van op te bouwen, samen met wat vrijwilligers uit Nederland die Miriam, een Nederlandse, had opgetrommeld.
Een van die vrijwilligers was Lex, een vriend van mij.
In de zomer van 1983 waren Marry, mijn toenmalige vriendin, en ik een fietsreis aan het maken en in de buurt van de Cevennen troffen we Lex die juist voor Miriam en Michel een kachel af ging leveren.
Hij tipte ons om mee te gaan en met die mensen en die geweldige plek kennis te maken.
We deden het.
Het pad omhoog vanaf het weggetje richting huis kon niet meer gefietst worden maar was wel een half uur lopen bij een steeds magnifieker wordend uitzicht.
Maar toen we bij de huizengroep kwamen vielen er tranen van ontroering.
Van iemand die zijn land, zijn afkomst weer terugvindt na vele jaren.
Tegelijkertijd verliep de kennismaking met Miriam en Michel ook als vanouds.
Het was zo logisch dat we bij elkaar hoorden hoewel we elkaar nog nooit eerder gezien hadden.
Het betekende dat onze reis beëindigd was.
We gingen verder met hun.
Ook ruïnes opbouwen, tuinieren, geiten melken, kaas maken en ook omgaan met hun dochtertje van drie, Sandra.
En Guy, over wie ik dit verhaal begon was een buurman. Hij was via Michel ook in deze streek beland en ongeveer vier kilometer oostwaarts van ons en hogerop op een col een toren betrokken.
Daar had hij een cafeetje opgericht.
Hij was zeer filosofisch ingesteld.
Zoals de regels uit zijn boek die ik aanhaalde al zeiden was hij zeer onder de indruk van het leven hier, vooral van de authenticiteit ervan.
Hij had nauw contact met zijn buurman, Cévenol in hart en nieren, die van grootvader op vader en vader op zoon hier geleefd hebben van het land met geiten, schapen, muren bouwen, kortom hart werken.
Guy als dichter/ filosoof vond het zijn taak om dat in een boek te beschrijven.
Ik op mijn beurt ben er mee bezig geweest het te vertalen, maar zo'n goeie vertaler bleek ik niet te zijn, toen in ieder geval niet.
Maar wie weet komt dat nog wel een keer.
In diezelfde twee jaren dat Marry en ik er woonden is er ook een vrouw in Guys leven gekomen, Adrienne geheten.
Een jonge dame, afkomstig uit Zwitserland, die aan het lopen was in de Cevennen , en die op haar beurt ook helemaal verkocht was toen ze bij Guy een kopje koffie kwam drinken.
Ze is bij hem ingetrokken in het gebouw La Tour en samen hebben ze het café uitgebreid met een restaurantidee, maar wel met menu's van de dag altijd.
Regelmatig ben ik hen daar blijven bezoeken en altijd onverwachts.
Guy is overleden, moet al weer drieëntwintig jaar geleden zijn.
Adrienne heeft Bernard leren kennen, een harde werker, zowel in de bouw als in het restaurant.
Hun dochter Clémence, moet nu al over de twintig zijn, schat ik.
De bedoeling is dat ik één dezer dagen daar weer ben.
Maar vandaag ben ik aan de voet van het gebergte gebleven.
Aan de overkant van deze aan de zuidkant wat kale bergen was het beschrevene te doen.
Ik had het al kunnen halen, maar vanwege de hitte leek het me verstandig in de middag niet meer die bergen te gaan beklimmen.
Heb een plekje onder een grote boom gevonden en het daar, zij het met moeite, uit kunnen houden.
Nu, acht uur, is het hier wel aangenaam geworden.
De plaats waar we vrijdag naar de markt gingen om boodschappen te doen heet Ganges. Dat is nog 11kilometer van mijn ligplaats.
En morgen is het vrijdag, en voor ik hen bezoek wil ik daar nog even spelen. Tenminste dat denk ik nu.
Mogelijk kom ik een van hen daar dan al tegen, want vrijdag is het restaurant dicht en kopen ze in voor de rest van de week.
Een lekkere koele avond is mijn wens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten