Klaag klaag, zucht zucht, maar Bruno is een stuk stuk duim kwijt.

 Het ging me vanmiddag erg zwaar af het fietsen in de hitte. In Nîmes bleek het om kwart over vijf maar liefst 34 graden te zijn.

En voor morgen staat zelfs 39 graden op het programma.

Al uren voorheen was ik een kampeerplaats aan het zoeken, maar vandaag was ik besluiteloos.

Al verschillende malen dacht ik de plek voor de rest van de dag en de komende nacht gevonden te hebben, maar telkens was het toch weer niet goed naar mijn zin,en naar die van de Heilige Antonius.

Maar Nîmes is geen vervelende stad om door te fietsen, geen grote vierbaansweg om er te komen.

Al eerder had ik het gezellige weggetje naar het centrum gedaan, toen met de bedoeling om daar van wal te steken met de accordeon.

Maar vanmorgen spelen op de markt van Tarascon was mij al voldoende.

Nu is mijn streven vooral om binnenkort, misschien morgen al, aan te komen bij Adrienne die met haar Bernard een café/restaurant heeft bovenop een col in de Cévennes, en die buurvrouw was in de jaren tachtig, toen ik daar met Marry, mijn ex plus Michel en Miriam daar twee jaar woonde.

Michel is dezelfde Michel van de Allier die ik in mei daar bezocht.

Een twintig kilometer voor Nîmes had ik al bedacht te stoppen in de buurt van dit kapelletje.

Maar het achterliggende bos behoorde bij een grote boerderij en was te open.

Toen klagend en steunend maar verder fietsen, geen enkele  geschikte plek vinden kunnend.

Dus toch maar door Nîmes eerst.

Ziehier de arena waar stieren vermoord worden op barbaarse wijze.

Na Nîmes was het veel klimmen, maar op een gegeven moment kwamen er bossen en uiteindelijk, na weer drie keer op mijn schreden teruggekeerd te zijn bereikte ik deze plek, die met kop en schouders uitsteekt boven al die andere opties van vandaag.

Vuurtje gemaakt, eten gekookt en toen op de smartphone gekeken.

Blijkt dat Bruno, zoon van Wineke vandaag het topje van zijn duim heeft afgesneden.

Hij zou half zes thuis zijn, en dan zou het postpakket met mijn zonnecollector bij hem afgeleverd worden.

Maar toen ze kwamen was hij in het ziekenhuis bij de EHBO......

Het pakketje zal heus wel komen maar hoe het met die duim verder moet is veel onzekerder.

Ook mijn fietsprobleem is vergeleken daarmee wel te overzien.

De krengspie van mijn linker pedaal is namelijk versleten en er komt steeds meer speling op 

Het is een heel oud systeem en ik twijfel of er nog fietsenmakers zijn die dit op kunnen lossen.

Op de foto zie je ook nog een stuk van een klomp. Die was ik vanmorgen kwijt, na twee kilometer ontdekt. Terug gegaan en bij de kampeerplek lag ie gelukkig.

Tot slot nog even een opname van mijn koffieterrasje vanmorgen in de pauze van de markt.

Hier riskeerde ik geen boete van 135 euro.

Een rustige avond gewenst, en..... uitkijken met stanleymesjes.