Vanavond stond het eten gaar te worden op het vuurtje en ik zat te appen.
Gelukkig was mijn concentratie op de smartphone niet honderd procent, want even naar links kijkend zag ik dat daar iets gevaarlijks gaande was.
Een vriendin merkte terecht op dat ik een uilskuiken was.
Opletten blijft geboden bij vuur, ook al heb ik er zoveel ervaring mee.
Vandaag heb ik de hitte niet getrotseerd maar ben op de geweldige plek gebleven die ik gisteren na lang zoeken vond.
Het ontbijt moest zonder brood. Ondanks dat ik dat gisteren gekocht had was het nergens te vinden vanmorgen.
Dat krijg je als je fietstassen ondeugdelijk zijn geworden.
Nu ging waarschijnlijk het brood door dat gat, een andere keer is het het mobieltje en dan is het probleem groter.
Maar een stuk chocolade,een pruim en twee abrikozen vulden de maag toch redelijk.
Daarna de vier kilometer afgelegd, zonder bagage, naar Intermarché, waar ook al fietsen stonden. Dus mochten mijn pedalen niet meer rond kunnen is er toch wel een oplossing.
Met vers brood, groenten en van alles meer beladen voelde ik me dankbaar dat dat allemaal beschikbaar is.
Ik besloot rustig die lange zoektocht van gisteren nog eens over te doen.
Hier het eerste beproefde en afgekeurde plekje.
Ik was wel zo moe dat ik niet kieskeurig meer was, maar gezien de hitte ook en die keiige ondergrond kon ik toch beter verder kijken.
Toen hier, onder die parkeerplaats. Bij inspectie zonder fiets dacht ik"Ja, dit kan wel". Maar toen ik de fiets pakte en hem ernaartoe wilde leiden reed die door......
Toen hier en toen daar nog even staan kijken of daar ergens een plekje verborgen was.
Maar nee.
Verder maar weer, en ik was zo moe.....
Het gebeurt niet vaak dat ik zo lang moet zoeken. Was ik te kieskeurig of had Antonius me eens een keer even in de steek gelaten?
Hier nog even ingereden.
Maar allemaal hekken en op het eind dit:
Maar toen kwam het, vijfhonderd meter verder:
De ingang van het paradijs is vaak vlakbij daar waar je je in de hel waant.
En toen ik na boodschappen deze ingang weer inreed tegen elf uur vanmorgen, wat lag daar.............
...........mijn verloren gewaande brood .
Het werd een rustdag, maar zelfs hier met zoveel schaduw en zonder me in te hoeven spannen was het niet altijd makkelijk de hitte, die tot 37 graden opliep, te weerstaan.
Nu, kwart voor tien 's-avonds begint het lekker te worden, hoewel enkele muggen lijken te verschijnen.
Met Bruno zijn duim ging het wat beter vandaag qua pijn en ook geen bloeding meer, maar ik moet veel aan hem denken.
Hij heeft het pakketje met mijn zonnecollector nu binnen en die krijg ik dan over een paar weken als hij naar de Ardèche komt.
Nou, weer lekker verder rusten in een koele tent, de buitentent is weggelaten.
Een goede slaap hoop ik voor Bruno en alle anderen.
Maar ten slotte nog wel even dit schattige musje dat ons vanuit Wesepe begroet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten