Bruno en Wineke zijn net weg. Ze zijn nog even bij mij boven geweest nadat ze me naar huis hadden gebracht. Zoals aangekondigd gisteren waren we uitgenodigd bij resp opa en vader Hans en diens vrouw Riet om pizza's te bakken en op te eten.
Bruno bleek zeer bedreven in het uitrollen van het deeg en het bedekken ervan met allerhande soorten ingrediënten.
Mijn opdracht was het om de pizza's in vijven te snijden. Dit vanwege mijn wiskundeachtergrond, want vijf is geen gemakkelijk getal.
Wel heb ik goed opgelet, want je kunt je lelijk in je vingers snijden, gezien de duim van Bruno die nu een stukje mist.
Rond het huis van Hans en Riet zijn verschillende terrassen/ eetmogelijkheden en we kozen voor de ruimte bij de houtoven omdat dat het meest praktische was.
De houtoven heeft ooit Hans zelf gebouwd.
Er komt nog veel bij kijken, onder andere dat tussen het bouwen en de in gebruikname een half jaar moet zitten en dat je dan voorzichtig moet beginnen met rustige vuurtjes om na een paar weken pas echt te kunnen beginnen met bakken.
Ook heeft het dak van de oven zo'n vorm gekregen dat de rook gemakkelijk naar buiten glijdt, zonder schoorsteen.
Er moet zo lang gestookt worden tot het gewelf, de bovenkant van het gat, witgloeiend is geworden, dan worden de kooltjes aan de kant geschoven en komt de pizza erin, die binnen enkele minuten gaar is.
Over Hans valt veel te vertellen. Het is vijftig jaar geleden dat hij dit huis, eigenlijk bij toeval, gekocht heeft.
Hij is een doorgewinterde musicus en in die hoedanigheid had een Nederlander die hier in de buurt woonde hem uitgenodigd bij hem een muziekweek te organiseren.
Hij kwam in contact met een pastoor die zieltjes wilde winnen voor de vele leegstaande huizen hier.
Hans kocht het goedkoopste.
Hij heeft er veel aan gedaan natuurlijk in al die jaren.
Wineke was zes toen ze er voor het eerst kwam.
Hans heeft in en rond het dorp Désaignes in deze vijftig jaren heel veel bijgedragen met zijn muzikale en organisatorische talenten.
Daar wil ik morgen het een en ander over vertellen.
Nu, half elf is het laat geworden, want de maan is al een tijdje op.
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten