Soms is het in het leven een wirwar van draden, maar vaak is dat juist interessant.
Op een gegeven moment komt er toch wel iets geordends uit.
Vanmorgen eerst daar een beetje mee bezig geweest, nog niet wetende of ik het kleine marktje van Lamastre zou doen.
Maar brood, kaas en boter waren ongeveer op en even de rol van artiest vervullen daar voelde ik ook wel wat voor.
Rond half elf had ik weer ergens een gat in de markt gevonden voor mijn gedoetje.
Toevallig hadden Hennie en Janny met kinderen en kleinkinderen er ook voor gekozen om Lamastre aan te doen.
De kleinste van één jaar was een welkom publiek. Ze keek haar mooie blauwe ogen vol belangstelling uit en zwaaide en wiebelde op het ritme van de muziek.
Voor mij gelegenheid om mijn Nederlandse kinderliedjes weer eens uit de kast te halen en beren broodjes te laten smeren en tot vier te tellen met het hoedje van papier.
Ook de Franse kindertjes kwamen volop aan hun trekken, vooral na de pauze, toen de machine weer heel gesmeerd liep.
Wineke en ik troffen elkaar toen ik rond half één net ingepakt had tegelijk met een vrouw die ik zijdelings kende en Wineke wat beter.
Ze nodigde ons en nog twee anderen uit voor koffie bij een koffiebranderij waar nu geen terras was, maar op de stoep in de zon was het ook prima toeven.
Op de terugweg was ik blij even binnengestapt te zijn bij Marij en Ben, want vanaf woensdag zijn ze voor een paar maanden weg, via Nederland naar Schotland.
En Marij wilde ik wel even spreken.
Onderweg stond ik even oog in oog met mevrouw Zonnebloem.
Ze schudde ernstig haar hoofd toen ik haar wat vroeg. Dat heb je als je op de tocht staat.
Nu, tien over zes kan Wineke ongeveer komen.
Er was donderdag nog heel veel over van de ratatouille en vandaag eten we de rest voorafgegaan door een salade.
HALLO, ze is er. Aan de slag nu om de salade aan te maken . De rest gaat vanzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten