Morgen is er markt in Crest, een hele fijne, waar altijd een goede sfeer heerst.
Eigenlijk wil ik graag naar huis, maar de praktische zin om ervan te willen profiteren dat ik die wel even mee kan pikken nu ik in de buurt ben deed me in die richting bewegen en dus nog niet naar huis.
Op de kaart zie je dat Crest weer een heel eind, twintig kilometer zuidoostelijk ligt van La Voulte, waar het vanmorgen te doen was.
Mijn wens om ook een keer thuis te komen (gisteren schreef ik nog dat dat na de markt van La Voulte zou gebeuren) was zeer in strijd met de omweg die ik aan het maken was.
Bij de lunch in Livron deze strijdende gevoelens nog eens kritisch bekeken en besloten om daar linksaf te slaan noordwaarts met een compromis dat wel goed voelt.
In Valence en Tournon zijn namelijk ook markten. Wel niet zo lucratief als Crest maar omdat het daar al jaren geleden is en Crest twee maanden terug nog gedaan is past het prima in mijn principe van zoveel mogelijk variatie.
En zo ben ik nu bij die blauwe punt gezeten om na de nachtrust me waarschijnlijk naar Tournon te begeven.
Vandaar is de beklimming naar huis minder steil dan de andere opstijgingen uit het Rhonedal.
In Valence was ik net even blij met een dooie mus. Had daar het probleem van mijn fluctuerende pedaal voorgelegd aan een fietsenmaker in de veronderstelling dat dat mission impossible was.
Als eenmaal zo'n krengspie versleten is moet het nauw lukken dat iemand nog andere heeft, want het is een heel oud systeem op mijn hele oude fiets.
De man draaide er een paar keer aan met een sleutel en tot mijn verbazing was de slag eruit.
Het kostte niks.
Wegfietsend was het even wennen aan de comfortabele situatie dat je gewoon kon peddelen zonder corrigerende bewegingen.
Maar het was maar een minuut of tien en toen was de slag er weer, maar wel iets minder als voor de ingreep.
Ik zal er nog wel mee thuis kunnen komen met deze fiets, maar verder weet ik het ook niet.
Het was vanmorgen een makkie om vanaf mijn overnachtingsplek de zestien kilometer naar La Voulte te overbruggen.
Eerst tien kilometer lichtelijk afdalen tot de Rhône, daarna zes kilometer zonder wind tegen, wat ik gisteren verwachtte, tot de marktplaats van vandaag.
Deze mooie reclame voor een stoelenbekleder viel mij op.
De markt zelf werd grotendeels bezocht door mensen uit de streek.
De toeristen zijn hier in de minderheid. Het is wel een markt die het hele jaar door een goede omvang heeft.
Toen ik na afloop mijn traditionele perziken op zat te eten kwam heel enthousiast een vrouw op me af die ik herkende als de marktmeesteres van een aantal jaren geleden.
Met eenzelfde soort uitgelatenheid bejegende ze mij toen ook.
Ze had nu een ander beroep.
Een markt leiden was toch wel stressvol. Ze had het tien jaar gedaan
Ze vertelde dat ze een boekje had gevonden in een dorp op de hoogvlakte waar ik in stond, spelend op een jaarmarkt daar. En nu was ze heel blij mij in levende lijve aan te treffen......
Rond vijf uur vanavond was ik tegenover Valence op mijn plekje bij de Rhône waar ik al heel vaak gekampeerd heb.
Eventjes gewacht met tent opzetten omdat er nog veel mensen waren.
Maar er bleken ook heel veel muggen te zijn.
Een wijs besluit genomen en wat verder gefietst naar hier waar ze ook wel zijn, maar veel minder.
Toch na het eten kwart voor acht maar de tent in gegaan want het kriebelde te veel .
Vanaf hier, over de wijngaarden kijkend ,heb je mooi uitzicht op de Vercors, het begin van de Alpen, bestaande uit krijtrotsen.
Deze bloemen die langs de weg stonden groeten ons.
DAG DAG
Geen opmerkingen:
Een reactie posten