Langzaam maar zeker zal ik er bovenop komen. Rustig aan vooral gelopen en het doel steeds meer in zicht zien komen.
Er waren wel steile stukken bij van acht procent, maar over het algemeen was de fiets goed duwbaar vandaag.
Er was een leuke spontane ontmoeting met Leon en Iris uit Den Helder vanmiddag, op de plek waar ik de lunch net gebruikt had.
Ze zijn op weg naar Turijn en waren vannacht in een hotel in Bazel.
Ze hebben niet zoveel tijd als ik want maandag moeten ze weer terug in Nederland zijn.
Ze waren heel open en belangstellend naar mij en boden me ook nog koffie aan die mooi aansloot op de boterhammen die ik genuttigd had.
De hoogte moet toen ongeveer zestienhonderd meter geweest zijn. Spoedig daarna kwam er een heel lang stuk halftunnel, dat wil zeggen dat aan een kant rots was en de andere kant open.
Deze tunnel bleek zes kilometer lang te zijn en het einde was daar waar ik " bevrijd" werd van het drukke autoverkeer, daar waar de auto's de echte Sint Bernardtunnel in gingen en ik rechtsaf de col verder mocht beklimmen.
Echt bang was ik in deze halftunnel toch niet en durfde zelfs af en toe te stoppen om foto's te maken van bijzondere vergezichten.
Dit landschap lag achter me. Als je rechts kijkt zie je waar ik onderdoor fietste.
En hier zie je waar ik toen nog naar toe moest.
"Hallucinante", zeggen ze in Spanje tegen dit soort plaatjes.
Het was na de afslag een hele andere wereld. Af en toe een auto nog en een slingerende weg door kaal landschap die steiler ging dan gemiddeld.
Misschien ook door de ijlere lucht had ik het er toen moeilijk mee het zaakje naar boven te duwen.
Af en toe stoppen om op adem te komen was noodzakelijk en ondertussen verlangde ik naar een plek voor de tent die in deze kaalheid moeilijk te vinden was.
Maar ineens was daar toch het paadje dat naar beneden naar het riviertje liep en waar ik ondanks dat er geen bomen waren in die diepte toch wel genoeg beschutting vond tegen een wind die er niet was maar toch elk ogenblik kan opsteken op zulke hoge plekken, vooral omdat er onweer wordt verwacht.
Na enige twijfel heeft mijn herberg hier zijn plek gevonden voor de nacht.
De waterleiding is net ernaast
Geen bomen, maar wel kleine struikjes waaruit ik wat brandbaars heb weten te verzamelen voor het avondeten.
Nu kwart over tien mag ik weer gaan rusten en morgen kan de resterende vijf kilometer afgemaakt worden tot boven.
Aan de andere kant, twintig kilometer naar beneden ga ik misschien nog iemand ontmoeten die met de herders bevriend is.
Zij zijn er nu nog niet, zijn nog in de vallei van Aosta, maar deze man woont vast hier iets onder de col aan de Italiaanse kant.
Dat wordt morgen dus misschien weer Italiano praten en cappuccino drinken.
We zullen zien.
Tot slot nog enkele foto's van vandaag.
Friet gegeten in deze friettent.
De wolk die van mij de hoofdprijs kreeg vandaag.
W e l t e r u s t e n
Geen opmerkingen:
Een reactie posten