Gerts blog: Vertrokken uit Rueglio. Arrivederci! Bericht uit Nederland: een goede vriend gaat sterven.

Poeh, heb net een zware opgave achter de rug: het naar binnen krijgen van twee borden warm eten, belaagd door muggen. Meestal is eten voor mij een aangename bezigheid, maar heel af en toe is het vooral een must.

Het is ook zo warm. En dan zijn er ook nog muggen die je constant van je af moet slaan. Als er dan een bord met dampend eten staat worden ze nóg gretiger.

Toch mag ik niet klagen. Op vier andere plekken waar ik mijn neus uitstak om iets voor de nacht te vinden was het meteen al veel drukker met het ongedierte.

Hier is het lekker ruim. In een benauwd bos ben ik nu niet graag.

Na het eten ben ik meteen de mugdichte tent in gedoken, zonder buitentent, dat is wat koeler.

Vanmorgen dus weer vertrokken uit Rueglio en afscheid genomen van Marie France en Natalino, en eerst gevraagd of ze even op de foto wilden komen.

Natalino en Marie France.

Ze zijn vanmorgen eerst naar Biella geweest.

Daar namen ze paspoorten in ontvangst voor elk van hun ezels en ze moesten beiden hun handtekening zetten, daarom moesten ze met zijn tweeën ernaartoe.

Het is allemaal nodig voor de administratie van hun aankomend verblijf van vier maanden nabij de Sint Bernard.

Heel leuk en onverwachts vind ik dat ze nu ook deze blog gaan lezen in het vervolg.

Ze hebben namelijk het adres van de blog gekregen en het blijkt dat Google een vertaling in het Italiaans geeft. Wonderlijk.

Hier een stuk van de blog van gisteren.

Het traject van vandaag was eerst weer naar beneden gaan waar ik zondag moest klimmen en ik heb even geremd om de was te bekijken die daar zo mooi hing.

Iets verder in de afdaling stopte een auto en een man sprong enthousiast op me af.

Ik dacht: wie moet dat nou zijn, welke mensen kennen mij hier nou?

Ik legde maar gewoon het een en ander uit over het vervolg van de reis, maar toen ik wegreed besefte ik dat het hoogstwaarschijnlijk de man is die mij zaterdag bij dat vliegeren koffie aanbood en een sticker voor op mijn klomp.

Hij vertelde toen ook dat hij uit Rueglio kwam.

Dit is dan een "bekende" die mij aanspreekt, maar verschillende malen werd ik vandaag en andere dagen ook door volslagen onbekenden aangehouden die vroegen waar ik vandaan kwam, waar ik heen ging en eentje vroeg zelfs hoe oud ik was. En dan zijn er ook nog de vele mensen die gewoon zwaaien en toeteren.

Het is hier echt een warme bedoening in Italië, letterlijk en figuurlijk.

Vanmiddag kreeg ik het bericht dat een goede vriend van mij ten dode opgeschreven is.

Toen mijn reis begon was één van de opties om via Groningen te gaan en hem daar op te zoeken.

Het was al drie jaar geleden, de laatste keer dat we elkaar zagen. Maar de reis is anders verlopen en nu zie ik hem waarschijnlijk niet meer.

Maar de verbondenheid met hem gaat over de grenzen van het aardse heen.

Hij is gelovig in Christus en wij vinden elkaar daarin.

Hij zal nu een zware laatste etappe van zijn leven ingaan maar tegelijkertijd weet ik en weet hij ook waar hij heen gaat.

Ondanks dit slechte bericht komt er bij mij ook blijdschap door.

Het gaat straks heel goed met hem.

Hij is onder andere een hele goeie gitarist en zanger

Van hem heb ik het een en ander geleerd op muziekgebied en het nummer "Sailing" van Rod Stewart hebben we samen gedaan en is daarna voor mezelf uitgegroeid tot iets waar ik mijn hart en mijn geloof helemaal in kan leggen.