Van meer naar meer! Ben van harte welkom bij de herders in Italië.

 Tussen het Meer van Neuchâtel en het Meer van Genève was het vanaf Yverdon zo'n drieëndertig kilometer.

Vanmorgen weer vroeg vertrokken, maar in Yverdon was het al gezellig en heb daar lekker drie kwartier op een bankje gezeten met uitzicht op de klok.

Hier had ik al even kunnen spelen, bedacht ik,maar dit keer bleef het maar bij die gedachte.

Mussen dartelden gezellig om me heen, zoals deze.

Het deed me goed te lezen dat de herders in Italië, die ik gisteren aangekondigd had om hen te bezoeken in de vallei vlakbij de Grote Sint Bernard dat ook een goed idee vinden. Alleen had de transhumance nog niet plaats en zijn ze nog tot 18 juni in de Povlakte.

Dat is nog wel honderd kilometer verder, maar daarvan is een gedeelte afdaling.

230 kilometer dus,maar daarvan zijn er vandaag zeker alweer dertig afgelegd, want inmiddels staat mijn fiets (en de tent) op het uiterste rechtse puntje van het bovenstaande Meer van Genève.

Het was de eerste reële mogelijkheid om te kamperen. Fietsen langs de noordkant van het meer was wel heel mooi.

Maar wild kamperen tussen deze druivenstruiken zag ik me toch niet doen.

Dus toen het tijd werd om op te houden voor vandaag moest ik toch van lieverlee maar doorfietsen.

Een vriendin schreef dat ik dan maar een hotel moest nemen.

Die waren er genoeg, zoals dit in Montreux.

Ik heb ook het casino maar niet bezocht.

Maar wel zag ik in de verte waar het meer de hoek om gaat een bos.

Daar vond ik tegen half zeven onmiddellijk deze uitstekende plek.

Wat een andere wereld hè! Maar ik hou van allebei.

Zoals je op de foto ook ziet heb ik vandaag voor het eerst mijn oplaadapparatuur aan de fiets gehangen, want alleen tussendoor een uurtje opladen levert niet genoeg stroom.

Maar nu ik ook naar die mensen ga, die in hun huisje in de Povlakte een stopcontact hebben ben ik daar toch wel ontspannener in geworden.

Bij het boodschappen doen trof ik deze aparte fiets met pa als bestuurder en zijn kinderen als passagiers.

Trouwens, bijna alle fietsers dragen hier een helm en dat was in Duitsland ook zo.

In Frankrijk wordt het eveneens gepropageerd. Michel vond ook dat ik er één moest dragen

Maar ik wil zo weinig mogelijk opgelegd hebben, dat mondkapje in winkels was al erg genoeg.

Attentie, valse kraaien.

Deze waarschuwing trof ik bij een aan het Meer van Genève gelegen huis.

En nu, half tien, mag ik mijn toetje nog eten en dan in de slaapzak kruipen.

Morgen wordt het weer zwaar trappen om omhoog te komen. Deze mooie bergen mag ik bestijgen.

Het zal niet gemakkelijk zijn, want met de Jura had ik al meer moeite dan ik gewend ben. Dat komt ook omdat het stuur van deze fiets breed is.

Omdat een groot deel van de klimmen lopend afgelegd worden is dat lastiger duwen.

Én ik word natuurlijk elk jaar een jaartje ouder.

B o n n e    n u i t .         S l a a p   z a c h t .