Goede middag.
Vandaag een beetje vroeg opgehouden te fietsen . Dat deed ik op de weg parallel aan het Meer van Neuchâtel in westelijke richting.
Het Meer van Neuchâtel gezien vanaf de weg.
De andere kant op kijkend waren de regenwolken in de heuvels indrukwekkend.
Yverdon, de stad waar ik het meer ga verlaten, was niet verder meer dan zes kilometer.
Het regende een beetje en het leek me een goed plan om me niet meer in de heuvelen tussen dit meer en dat van Genève te begeven, de route die na Yverdon kwam, onder andere omdat ik nog niet geluncht had.
En zo vond ik om drie uur deze plek al waar ik lunch en avondeten met elkaar verenigde.
Het regende nog wel een beetje, maar toen de aardappelen geschild en de sperziebonen kopje kleiner gemaakt waren was het met het niet erg nat geregend hout een klein kunstje om het zaakje aan de kook te brengen.
Even later kreeg ik bezoek van een paar leuke hondjes, waarvan ik eerst dacht dat de witte een schaap was.
Jammer, de baas die er ook aan kwam gelopen maakte rechtsomkeer toen hij mij zag, en riep de hondjes, zodat ze niet lang bleven staan.
Ja, het was even weer wat gemakkelijker fietsen na dat klimmen van de laatste dagen.
Vanmorgen moest ik er nog wel even flink tegenaan om de 1160 meter hoogte te halen. Bijna boven ben ik op deze plek met mijn administratie begonnen.
Net als gisteren ben ik vandaag na opstaan, vuur maken en ontbijten al meteen op de fiets gestapt om het karwei af te maken.
Mijn tent had gestaan in de berm van een pad, waar behalve boswagens geen auto's mochten komen.
Toch was het even schrikken toen gisteravond bij de schemering in alle vaart een auto over mijn hout reed dat nog over was van mijn kookvuurtje, dat ik aangelegd had op dat pad.
Verschrikt kwam ik de tent uit en bedacht even dat het misschien veiliger was om hem iets verder van de pad af te zetten. Bovendien lag mijn hoofd in de dichtstbij gelegen punt van de tent.
Maar ach nee, ben toch maar gewoon gaan slapen en heb geen auto's meer gehoord.
Er was vandaag al vroeg koffie in een bakkerij. Het gebak erbij was zo omvangrijk, dat het me zelfs moeite kostte om het helemaal op te krijgen.
De kinderen hadden het er ook goed naar de zin.
Verder stond ik tijdens de afdaling even stil bij dit mooie handwerk.
Nu is het half zeven. Af en toe een beetje zon laadt mijn powerpack wat op.
De bevriende herders in Italië heb ik mijn plan bekend gemaakt ze op te gaan zoeken, als ze tenminste bij de St Bernard zijn. Ik was zelfs nog even in de twijfel vandaag of het daar was waar we elkaar ontmoetten drie jaar geleden. Maar dat was inderdaad zo, het stond nog op de smartphone.
Een fijne avond gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten