Dezelfde insecten die ik gisteren in en op de vangnetten gezien heb die op veel plaatsen opgesteld stonden waren mij net aan het vervelen toen ik aan het eten was
Ze vlogen in mijn bord, in mijn boter, tegen mij aan.
Heel agressief.
Om rustig te kunnen eten ben ik de tent in gevlucht waar het nu niet benauwd warm is zoals de afgelopen avonden.
De druk is eraf na een hevige onweersbui vanmiddag rond twee uur.
Ik was net in Chivasso, dat een kilometer of vijfentwintig voor Turijn ligt, van mijn route uit bezien.
Had een uur in de Mac Donald's daar gezeten.
Toen ik daar uit kwam voelde je dat de pikzwarte lucht op losbarsten stond.
Bij een supermarkt gekomen was er dubbele nood. Behalve de druk in de lucht was er ook een andere druk waar ik iets mee moest.
Dus eerst in een café koffie gedronken plus toilet, toen boodschappen gedaan en toen begon het gedonder en het gedrup.
Ik vond een overdekking waar de fiets en ik ongeveer droog konden staan terwijl een hevige wolkbreuk ontplofte.
Volgens het weerbericht op mijn telefoon zouden de buienkansen tot vijf uur groot blijven.
Wat was dan wijs? Teruggaan naar Mac Donald's en daar nog enkele uren blijven leek me een optie.
Behalve het gebruiken van de WiFi kan ik daar ook mijn telefoon of mijn powerbanks opladen,dus altijd nuttig.
Maar na een half uur klaarde het zo spectaculair snel op dat gewoon verder fietsen me toch veel logischer leek.
En dat deed ik goed. Als prachtig contrast met de
de loodzware lucht dook er een helder blauw op waarin een aangenaam zonnetje me heerlijk verwarmde.
Het was voorbij met de regen en ik besloot Turijn door te fietsen en daarna verder naar het westen waar opnieuw een beklimming van de Alpen op me wacht. Dit keer om in Frankrijk te komen.
Het avontuur dat ik graag had willen aangaan om via Croatie en Roemenië naar Bulgarije te fietsen heb ik maar uit mijn hoofd gezet. Ik voel geen instemming van boven. En daar moet ik aan gehoorzamen, anders gaat het niet.
Terug naar mijn eigen plek gaan in de Ardèche is weliswaar minder spectaculair, maar krijgt wel de zegen.
Ongeveer 370kilometer is het nog vanaf de blauwe fiets waar ik nu ben tot de rode vlieger in Lamastre,waar mijn plek Les Costilles bij hoort.
Vandaag in Turijn langs het voetbalstadion van Juventus gekomen.
In een voorstad van Turijn staat dit prachtig beschilderde gebouw.
Ook dit kunstwerk verdiende vandaag een foto.
Gemaakt van schelpjes van metaal.
Geen rijstvelden meer gezien vandaag, wel veel mais én...... dit veldje met een gewas dat riekt naar tabak.
Italië staat bekend vanwege het vele straatvuil.
Toch is dat me deze reis nog niet opgevallen, behalve vandaag toen ik een fietspad mocht berijden, dat echter plotseling hier ophield.
Einde fietspad.
Er was echter nog wel een alternatief.
Het begin van de dag, daar aan het water, bracht een onverwachte toeschouwer ,terwijl ik zat te ontbijten.
Op deze plek bleef mijnheer haas zeker vijf minuten zitten kijken.
In eerste instantie dacht ik dat het een hondje was dat enthousiast aan kwam gehuppeld.
Tien uur is het nu inmiddels al geweest. Het is donker geworden. Niet broeiend heet maar een beetje fris dit keer.
Een uur eerder zag het uitzicht richting de Alpen er zo uit.
De richting waar ik morgen heen ga, de Alpen op.
B u o n a N o t t e
B u e n a s N o c h e s
W e l t e r u s t e n .
(Oeh, heb kramp in mijn linker grote teen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten