Goedenavond.
Er was geen lijfelijk bezoek vandaag, maar online is er heel wat uitgewisseld. Trouwe lezeres Lida stuurde een rebus. Niet dat die moeilijk was om op
te lossen, maar het inspireerde me wel om de inhoud ook werkelijk toe te passen.
Huilen met de wolven in het bos.
Het is altijd wel goed om je stem te laten uitspreken wat er uit je innerlijk komt. Je kunt het mantrazingen noemen, maar dan zijn de geluiden meestal al voorgeprogrammeerd.
Nu was ik wel alleen, en niemand kon zich storen aan mijn gebrul, maar ook in gezelschap moet dat in sommige gevallen kunnen, zoals ik bij sommige gelegenheden bewegingen kan maken die bij mijn gevoel horen. Als je er zelf achter staat vindt ook niemand het gek, en krijg je zelfs navolging. Het is ook een beetje het principe van de carnaval. Misschien ga ik dit jaar weer een dagje meedoen, maar ook op gewone feestjes en zelfs op markten soms komt het uit dat ik de clown uit kan hangen.
Een masker of zo of speciale kleren heb ik met de carnaval niet nodig, maar ik begrijp wel dat mensen vrijer zijn als ze niet direct herkend worden. Deze spreuk moet ik weer eens opschrijven:
Spreuk van de dag.
Om je ware gezicht te laten zien heb je soms een masker nodig.
Het was verder een dag om gezellig in de warmte binnen te vertoeven. Buiten wind en regen. Maar af en toe ging ik een frisse neus halen en zaagde en hakte ik weer wat hout klein.
Op de status van WhatsApp staat een filmpje van vrijdag toen een reiger zich vertoonde op en boven de wei.
De gisteren nat geworden hoeden konden boven de kachel drogen, net als het versleten spreukenbordje. De tekst staat nu op beter hout.
Een prettige avond gewenst. Tijd om voetbal te kijken.
T o t M o r g e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten