Voor zover het kan is hier mijn gezang.
Van alles wat leven geven kan, voor alles wat verbeteren kan zing ik.
En om sterk als de zon en het water samen te zijn wil ik met jou zijn en jouw lied vervullen, samen hand in hand.
Opgeruimd staat netjes en weglopen hoeft nu niet om te kunnen zijn.
Duiken in het gras, lopen over de wei van de vrijheid en ruimte scheppen in het dal der geesten.
Zo wil ik jou bereiken die mij ziet.
Zo wil ik verder komen, wel of niet.
Als dat niet rijmt, rijmt er verder niets, want het is niet nodig te sporen met andere zinsneden wanneer je de eeuwigheid bereikt.
Zojuist vond ik dit verhaal terug wat ik ooit schreef. Het is natuurlijk een beetje onzin, maar als je spontaan iets opschrijft vind je tussen de regels door toch wel kernachtige dingen. Onder andere dat je het allemaal niet alleen kan en dat er met jou verbonden zielen zijn waarmee je samen heel sterk bent
Vandaag heb ik het vooral weer geprobeerd met kleuren en vormen om iets naar buiten te brengen. Een paar vlinders zijn er bijgekomen.
Buurman Ton zei dat ik nu wel alles op aan het leuken ben, maar dat ik straks weer weg ben. Tja, dat is natuurlijk zo, maar misschien ook wel niet ( kleine kans). Nu het meeste hout bijna weggezaagd is en niet meer op de kant ligt komt het stukje tuin weer vrij, waarop ik enkele jaren geleden groente verbouwde. Straks ga ik het misschien gewoon weer eens omspitten en kijken of ik er iets mee ga doen.
Bij alles is het natuurlijk heel belangrijk om bescherming in te roepen en daarvoor te danken.
De volgende spreuk staat er weer fris op.
Spreuk van de dag.
Een prettige avond is mijn wens.
T o t M o r g e n .
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten