Goedenavond. Helemaal overstuur kan ik raken als honden me toeblaffen. Vandaag was dat het geval met de honden van de buren twee boten verderop. Elke keer als ik naar buiten ging trad het blafconcert in werking. Het roept in mij veel agressie op. Op reis maak ik dat ook wel eens mee, maar dan zorg ik er voor dat ik geen dag langer op die plek blijf. Maar nu woon ik hier.
Het leek me het beste om naar Ton toe te gaan en maar op te biechten dat ik hier niet tegen kan en te vragen naar een oplossing. In ieder geval proberen met het puppy dat Atlas heet vertrouwd te worden, waardoor hij minder op mij reageert als hij me ziet lopen.
Ton was verbaasd dat ik me niet kon wapenen hiertegen, zoals ook tegen het aggregaat van mijn naaste buren, dat vroeger urenlang de avondstilte verbrak. Dat had ik verteld dat ik daardoor ook helemaal uit mijn dak kon gaan, toen dat jaren geleden het geval was.
Gelukkig ben ik er op een rustige manier naartoe gegaan. Ook zijn vrouw Monique die later terug kwam van haar werk heb ik mijn frustratie uitgelegd en ze had gelukkig alle begrip.
Heb weer een goede aansluiting gevonden van mijn breiwerk, met kleuren zwart, wit en rood. En vanuit het midden ontstaat er een geel-oranje motief. Een foto ervan komt morgen, daar ik nu in de benedenverdieping op bed lig voor de verandering. De kans is groot dat de trui morgen flink verder komt, daar er regen op komst is. Dat terwijl ik zin krijg om verdere markten te gaan doen, waarbij ik dacht aan Veghel.
De accordeon die ik uit elkaar wilde halen kreeg toch nog wel het voordeel van de twijfel. Hij klinkt toch nog wel aardig, concludeerde ik na nadere beschouwing. Reparatie uitgesteld of afgesteld.
Twee eenden op het dak van de boot naast me nodigden me uit voor een foto en een filmpje.
Voor de status van WhatsApp heb ik vandaag gekozen voor het fluitconcert van twee fluitketels gisteren bij Frans in Schaijk.
Spreuk van de dag.
Blaffende honden .......maken lawaai.
W e l t e r u s t e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten