Goedenavond, bonsoir.
Was mooi op tijd met kamperen vandaag. Om half vier stond de tent en even later viel een fanatieke bui, terwijl ik lekker lag te doezelen.
De tent in, de rits dicht, en de regen kan beginnen.
Daarna kwam er heel wat zon en rond zes uur ben ik eten gaan koken. Het vuur maken ging heel moeizaam dit keer. Soms weet je niet waar dat aan ligt.
Eten koken op een waakvlam. Dat ging zelfs nog uit en daarna was ik nog wel een kwartier zoet om het eten aan de kook te brengen. Op de status van WhatsApp is het te zien.
Toen ik de blog wilde gaan schrijven leek de zon de overhand te krijgen op de plek waar de tent staat en werd het me er veel te warm. Toen het pad terug gelopen tot daar waar bomen staan.
Daar helemaal in de verte staat de tent in de volle zon.
Maar algauw moest ik weer terug. Een bui leek te gaan vallen. Dus nu zit ik weer in de tent. Een beetje onrustig zo, maar ja, we komen er wel.
Na het onweer van vannacht druppelde het vanmorgen tot 8 uur nog even door, maar daarna kon ik in een opgefriste wereld me opmaken voor de etappe van vandaag.
Wel was ik erg bezorgd over mijn ogen, die de hele nacht geprikkeld hadden. Heb ze gewassen met gekookt water. In de rest van de dag lijkt er iets verbetering zijn opgetreden, maar of ik door dat wassen er echt vanaf kom betwijfel ik. Hetzelfde had ik een jaar of vijf geleden ook toen ik ook op reis was. Na een half jaar geklungel bracht antibioticazalf van de huisarts uitkomst. Maar, wie weet, zet nu de verbetering door. Dat zou ik heel fijn vinden.
In een dorpje trof ik bijtijds een winkel voor boter, water, sinaasappelsap, melk en een blikje makreel. Aardappelen had ik gisteren drie kilo gekocht en er restte nog een halve bloemkool van eergisteren. De mensen waren er heel vriendelijk en datzelfde gold in het café waar koffie was. Ik vond het zo schattig om op het terras een bord vol peukjes te zien liggen.
De kroegbaas zelf kwam er ook even zitten en nam een trekje aan zijn sigaret.
Zelf heb ik nog nooit een sigaret aangeraakt, maar ik vind dat rokende mensen iets gezelligs uitstralen.
Toen ik wegging en wilde afrekenen hoefde dat niet. Een stel fietsers die er eerst ook zaten en met wie ik gesproken heb, bleken mijn koffie voor hun rekening genomen te hebben.
Verder waren er zonnebloemen en mooie tuinen te zien vandaag.
De kopjes allemaal dezelfde kant op.
Spreuk van de dag.
Er is altijd iets, is het niet met de vrouw dan is het wel met de fiets.
Maar ik moet afkloppen. De fiets doet het geweldig. Ik kan er een eind mee komen. Nog 50 kilometer tot Michel en Johanna.
Prettige avond
B o n n e S o i r é e.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten