Goedenavond, bonsoir.
Vandaag niet vanuit een beschut bosje, maar vanaf een wat winderig plekje bij een huis, buitendijks aan de rivier de Loire.
De status van WhatsApp laat meer zien
Wat minder vrij dus dan het de laatste keren was en morgenochtend zal ik zeker niet in de verleiding komen om hier nog een halve dag te vertoeven, zoals vanmorgen in dat bosje.
Had nog lang gemoedelijk gezeten bij een uitdovend theevuurtje.
Op mijn plekkie daar was ik ongestoord, terwijl hier auto's over de dijk rijden en er ook in de verte twee mensen hoorbaar aan het werk waren.
Het was wel grappig te ontdekken dat de slagboom tot de ingang van het bos, die gisteren open was toen ik naar binnen reed nu dicht was. Dus zijn er toch wel mensen geweest.
Maar mijn fiets kon ik er wel omheen slingeren. Gelukkig ben ik geen autorijder.
Waar ik nu zit is een watertje naast me. Toen ik de tent aan het opzetten was schoot er een groot beest langs me heen en richting het water. Het leek me een beverrat. Ik dacht: heb je geen teken dan heb je deze beesten.
Hier rende het beest heen.
Vanmiddag was het zover, de rivier de Loire ben ik overgestoken. Vaak wordt op het Franse weerbericht het land in tweeën gedeeld: De departementen noordelijk van de Loire en de departementen zuidelijk van de Loire. Op de brug ben ik even stil gaan staan.
De Loire stroomafwaarts richting zee.
De Loire stroomopwaarts richting.......Ardèche. Bij een van de hoogtepunten van de Ardèche ontspringt de rivier.
Ook deze fietsers zijn vandaag over de brug gekomen.
Na passage van de brug ben ik de dijk op gefietst parallel aan de rivier. Daarna wilde ik gauw een plekje zoeken want het dreigde een beetje met (mot)regen. En dat is nu dus gelukt. Heb lekker bloemkool gegeten zojuist. Een hele grote kon ik helemaal op.
Het was vandaag weer raak met de wegwerkzaamheden. Tot twee keer toe trof ik dit bord, dat dan een paar keer herhaald wordt.
Afgesloten weg.
Maar ik ben beide keren gewoon doorgereden. Als fietser loop je niet vaak het risico dat je, bij de werkplaats gekomen, terug moet. Er valt meestal wel een gaatje te vinden. Behalve soms als de werkers heel streng zijn en het gevarenrisico te groot vinden. Het gaat altijd mis als er sprake is van een brugreparatie en die brug er helemaal uit ligt. Dan is die weg ook hermetisch afgesloten, wat nu niet het geval was, beide keren.
Vanmorgen kreeg ik bericht van José, je weet wel, die vrouw uit Oss van het stel Jan en José, dat vaak figureert in deze blog. Ze is gisteren aangereden en heeft haar enkel in de kreukels, en nu in het gips dus.
Ik heb met haar te doen. Er moet een operatie aan te pas komen en er is nog niet bepaald wanneer. Ze heeft gelukkig geen pijn. En behalve de enkel mankeert ze niks.
Tja, het kan zomaar gebeuren. Je bent kwetsbaar op de fiets. Ik besef het soms maar half, daar alles altijd goed gaat......
In Nederland hebben we deze........
Uitdrukking van de dag.
Een addertje onder het gras.
In Frankrijk hebben ze het echter nier over addertjes, maar over palingen.
Il y a anguille sous roche.
(Er zit paling onder de rots)
Nou ja, ik neem aan dat het ook zonder palingen vanavond bij u gladjes gaat verlopen. Tot morgen.
À d e m a i n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten